MENU
Północne skrzydło dawnego zamku oparte było na XIII-wiecznym murze miejskim. Prawdopodobnie początek prac rozbiórkowych, związanych z rozbudową Instytutu Chemii i gmachu głównego Uniwersytetu.

Dodał: kudelin° - Data: 2009-01-14 16:23:03 - Odsłon: 5061
Rok 1896


Początki osadnictwa grodowego na lewobrzeżnym Wrocławiu wiążą się powszechnie z osobą Henryka I Brodatego, który prawdopodobnie wzniósł tam drewniany dwór. Po śmierci jego syna Henryka Pobożnego dwór lewobrzeżny objęła wdowa, księżna Anna, mieszkając w nim aż do śmierci w 1265 roku. W okresie tym na terenie grodu istniało już budownictwo murowane, o czym świadczy wzmianka z roku 1253, mówiąca o ceglanej wieży, i następna - z 1304 - wspominająca o 39 markach wpłaconych przez miasto na budowę zamkowej bramy. Przypuszczalnie najstarszy trzon zespołu obronnego skupiony był wokół trójkątnego dziedzińca i składał się z pałacu, kuchni oraz budynków dworu z cylindryczną wieżą. Północnym obwodem przylegał on do Odry, a od zachodu i południa otaczały go tereny podzamcza, w którego zabudowie znajdowały się m.in. dalsze dwie cylindryczne wieże. Zasadnicze ukształtowanie założenia rezydencjalnego nastąpiło w latach 1346-1378 z inicjatywy cesarza Karola IV Luksemburskiego, który wielokrotnie odwiedzał miasto. Z jego polecenia ok. 1350 roku wzniesiono wieżę, zwieńczoną bogatym hełmem flankowanym czterema bocznymi wieżyczkami. Kolejne 300 lat funkcjonowania warowni jest słabo poznane, a początek jej upadku przyniósł rok 1659, kiedy na polecenie cesarza Leopolda I zamkowy obszar przekazano jezuitom. W 1689 rozebrano skrzydło południowe, na miejscu którego zakonnicy wybudowali kościół. W latach 1728-31 zlikwidowano skrzydło zachodnie i stajnie. Główny budynek pałacu cesarskiego służył jako mieszkanie i przetrwał do czasu budowy konwiktu św. Józefa w latach 1734-55. Najdłużej istniało skrzydło północne, rozebrane w latach 1851-58. Pozostałości lewobrzeżnego zamku znajdują się dziś pod barokowymi budowlami Uniwersytetu Wrocławskiego, a jedynym ocalałym reliktem średniowiecznej książęcej warowni pozostaje skąpy fragment skrzydła wschodniego, służący obecnie jako zachrystia kościoła (Najświętszego Imienia Jezus).

  • /foto/56/56477m.jpg
    1300 - 1700
  • /foto/365/365570m.jpg
    1300 - 1700
  • /foto/56/56388m.jpg
    1562 - 1650
  • /foto/412/412204m.jpg
    1630 - 1670
  • /foto/365/365573m.jpg
    1660
  • /foto/365/365571m.jpg
    1660 - 1727
  • /foto/56/56392m.jpg
    1668
  • /foto/383/383377m.jpg
    1688
  • /foto/56/56385m.jpg
    1727
  • /foto/56/56386m.jpg
    1727
  • /foto/9584/9584010m.jpg
    1728
  • /foto/9584/9584011m.jpg
    1728
  • /foto/353/353993m.jpg
    1750 - 1775
  • /foto/5103/5103510m.jpg
    1840
  • /foto/3238/3238007m.jpg
    1875
  • /foto/5926/5926218m.jpg
    1949
  • /foto/365/365097m.jpg
    1961
  • /foto/56/56376m.jpg
    1997
  • /foto/55/55705m.jpg
    2005
  • /foto/55/55706m.jpg
    2005
  • /foto/56/56359m.jpg
    2005
  • /foto/56/56361m.jpg
    2005
  • /foto/56/56362m.jpg
    2005
  • /foto/56/56363m.jpg
    2005
  • /foto/61/61356m.jpg
    2005
  • /foto/61/61357m.jpg
    2005
  • /foto/61/61358m.jpg
    2005
  • /foto/57/57472m.jpg
    2005
  • /foto/61/61474m.jpg
    2005
  • /foto/6430/6430572m.jpg
    2016
  • /foto/8923/8923971m.jpg
    2020

Die ehemalige Keiserburg in Breslau K. Bimler , Breslau 1933

Poprzednie: Detale i wnętrza Strona Główna Następne: ul. Handlowa