Dwukondygnacyjny (z sutereną) budynek został wzniesiony ok. 1906 r. na planie podkowy ze zróżnicowanymi aneksami. Bryła rozczłonkowana ryzalitami, nakryta dachami m.in. mansardowym i płaskimi. Styl: historyzm (neobarok) łączony z secesją. Posesja wydzielona odcinkami secesyjnego metalowego, kutego ogrodzenia, na podmurówce. W ciągu ogrodzenia ceglana brama filarowa.
Przed II wojną światową w budynku mieściła się klinika ginekologiczno-położnicza. W latach 1910-1933 właścicielem kliniki był dr Erwin Heydrich, a po nim dr Karl Meier. W 1945 r. niedługo po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną, przybyły do Legnicy pierwszy polski lekarz dr Janusz Kertyński, założył tutaj Szpital Miejski (60 łóżek). Do końca czerwca 1945 r. przyjęto na leczenie ponad dwustu pacjentów. Jeszcze w tym samym roku, szpital musiał być ewakuowany na drugi brzeg Kaczawy, gdyż decyzję o przeniesieniu Polaków podjęło dowództwo PGWAR. W 1950 r. w odzyskanym od wojsk radzieckich budynku przy ul. Poselskiej 16, w ramach Szpitala Zakaźnego uruchomiono oddział dziecięcy (80 łóżek), który ze względu na duży przyrost naturalny oraz liczbę chorujących dzieci powiększono o dodatkowe 40 miejsca. Z upływem lat obiekt stał się regularnym Szpitalem Dziecięcym. W połowie lat 90. XX w. po wielu modernizacjach w budynku utworzono oddział zakaźny. Obecnie w budynku znajduje się Zakład Opiekuńczo - Leczniczy w Legnicy należący do Caritasu Diecezji Legnickiej.
Współrzędne: 51.19986, 16.14936
Źródła: 1) W. Kalski, Legnicki Tarninów. Dzielnica i jej mieszkańcy (1878-1939), cz. 3. Śląski Dom Wydawniczy Media & Press Sp. z o.o. Legnica 1998
2) s. Dąbrowski (red.), Legnica. Zarys monografii miasta Silesia, Wrocław-Legnica 1998 [Iras (Legzol)]
/
Dwukondygnacyjny (z sutereną) budynek został wzniesiony ok. 1906 r. na planie podkowy ze zróżnicowanymi aneksami. Bryła rozczłonkowana ryzalitami, nakryta dachami m.in. mansardowym i płaskimi. Styl: historyzm (neobarok) łączony z secesją. Posesja wydzielona odcinkami secesyjnego metalowego, kutego ogrodzenia, na podmurówce. W ciągu ogrodzenia ceglana brama filarowa.
Przed II wojną światową w budynku mieściła się klinika ginekologiczno-położnicza. W latach 1910-1933 właścicielem kliniki był dr Erwin Heydrich, a po nim dr Karl Meier. W 1945 r. niedługo po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną, przybyły do Legnicy pierwszy polski lekarz dr Janusz Kertyński, założył tutaj Szpital Miejski (60 łóżek). Do końca czerwca 1945 r. przyjęto na leczenie ponad dwustu pacjentów. Jeszcze w tym samym roku, szpital musiał być ewakuowany na drugi brzeg Kaczawy, gdyż decyzję o przeniesieniu Polaków podjęło dowództwo PGWAR. W 1950 r. w odzyskanym od wojsk radzieckich budynku przy ul. Poselskiej 16, w ramach Szpitala Zakaźnego uruchomiono oddział dziecięcy (80 łóżek), który ze względu na duży przyrost naturalny oraz liczbę chorujących dzieci powiększono o dodatkowe 40 miejsca. Z upływem lat obiekt stał się regularnym Szpitalem Dziecięcym. W połowie lat 90. XX w. po wielu modernizacjach w budynku utworzono oddział zakaźny. Obecnie w budynku znajduje się Zakład Opiekuńczo - Leczniczy w Legnicy należący do Caritasu Diecezji Legnickiej.
Współrzędne: 51.19986, 16.14936
Źródła: 1) W. Kalski, Legnicki Tarninów. Dzielnica i jej mieszkańcy (1878-1939), cz. 3. Śląski Dom Wydawniczy Media & Press Sp. z o.o. Legnica 1998
2) s. Dąbrowski (red.), Legnica. Zarys monografii miasta Silesia, Wrocław-Legnica 1998