Świątynia położona jest w górnej części wsi, w miejscu stanowiącym dawniej jej centrum, w wąskiej dolinie gór Krowiarek nad potokiem noszącym nieoficjalną nazwę Kątowianka. Główna droga wsi prowadzi prostym odcinkiem do kościoła, eksponując jego bryłę w długiej perspektywie, następnie mija go łukiem w lewo. Kościół otacza kamienny mur z przyporami zbudowany na planie owalu, wewnątrz którego znajduje się stary cmentarz. Wejście na teren przykościelny otwierają dwie bramy:
- wschodnia, barokowa, sklepiona łukiem, przy której stoi kamienny krucyfiks z 1865 r.,
- zachodnia, z furtką i schodkami, zaznaczona dwoma słupami, przed którą umieszczona jest kapliczka w kształcie groty z Madonną różańcową, związaną z legendą o tragicznej miłości.
Wejście od wschodu okalają różowo kwitnące, drzewiaste głogi.
Na terenie przykościelnym zachowały się w dość dobrym stanie, stare nagrobki dawnych, niemieckich mieszkańców wsi oraz kilka z czasów tuż powojennych. Najstarsze z nich pochodzą z XIX w. Rośnie też kilka wysokich żywotników. Wewnątrz murów, po północnej stronie stoi ceglana kaplica cmentarna z połowy XIX w. z dwuspadowym dachem. Za