Łubniany posiadały kaplicę. Jednak dopiero w 1633 r. mieszkańcy wsi wybudowali drewniany kościółek pod wezwaniem św. Rocha, chcąc w ten sposób wyprosić u Boga cofnięcie strasznej zarazy, która nawiedziła wieś. Kościółek ten był w 1679 r. wizytowany przez władze koście­lne. Niedługo potem spłonął on z winy cieśli, który nieostrożnie palił fajkę podczas ulepszania koś­cielnego dachu. Wkrótce potem wieś znów dotknęła zaraza, a mieszkańcy ślubowali odbudować kościół. Nowy kościół, także drewniany, stanął w 1682 r. Służył mieszkańcom aż do grudnia 1869 r., kiedy to huraganowy wiatr uszkodził go tak poważnie, że odbudowa stała się nieopłacalna. Postanowiono wy­stawić murowany kościół. Jego budowę ukończono w 1872 r. Jest to budowla w stylu neogotyckim, w głównym ołtarzu znajduje się kopia obrazu MB Częstochowskiej z XVIII w. Służy on mieszkańcom wsi do dziś. W dniu 2 lipca 1859 r. spisano akt, który stał się podstawą do powstania w 1886 r. w pełni samodzielnej parafii łubniańskiej (wcześniej Łubniany były filią parafii jełowskiej). Wg.