Pierwsza wzmianka o Bílej Vodzie pochodzi z 1532 r. W 1723 r. Jakob Ernst von Lichtenstein-Kastelkorn, właściciel wsi i pobliskich dóbr w Doboszowicach, późniejszy biskup ołomuniecki i prymas Niemiec, ufundował tutaj klasztor i kolegium pijarów. Był to wówczas jeden z najznakomitszych zakładów szkolnych na Śląsku. Od zakończenia I wojny śląskiej, na mocy pokoju wrocławskiego, miejscowość stała się osadą graniczną. Jej pd.-zach. część z kościołem i klasztorem znalazła się w granicach Śląska habsburskiego; część pn.-wsch. (ob. Kamienica) została włączona do Śląska pruskiego. Od 1748 r. Bílá Voda jest nieformalnie podzielona na część miejską (Městys) i wiejską (Ves). W dolnej części miejscowości, posiadającej okazałe budynki i zwartą zabudowę, znajduje się dawny zespół klasztorny pijarów z barokowym kościołem. W górnej, luźno zabudowanej części wsi, stoi pałac z ok. 1690 r., dawna siedziba kolejnych właścicieli ziemskich, m.in. Marianny Orańskiej.