W późnym średniowieczu oprócz nakazu przekazania określonych funduszy na okrteślone cele, prawie wszystkich morderców zobowiązywano do wystawienia przydrożnych symboli-pomników wiary. Przybierały one różną formę: krzyży, kapliczek i tzw. Marterów, krucyfiksów lub kapliczek z przedstawieniem ukrzyżowania Chrystusa lub sceny męczeństwa któregoś ze świętych. Wygląd i materiał, z którego miano wykonać pomnik wiary określała już umowa kompozycyjna. Najczęściej krzyże, kapliczki i Martery ustawiano na miejscu zbrodni, rzadziej przy grobie ofiary.
