Z 1553 r. pochodzi wzmianka o znajdującym się tu zamku, zbudowanym prawdopodobnie przez księcia Bolka II. W 1370 r. właścicielem zamku był Clericus Bolcze, jednocześnie pan Bolczowa. Podczas wojen husyckich (1419 – 1434) zamek został w dużej części zniszczony.
Do roku 1434 majątek należał do Conrada von Hochberg, a do końca XV w. jeszcze m.in. do Hermanna Czirn oraz Willricha i Heinza von Liebenthal.
W 1516 r. właścicielem został naczelnik prowincji Dippold von Burghaus. Dwa lata później przeprowadził on gruntowną przebudowę zamku i mieszkał w nim do 1531 r. Kolejnym gospodarzem był Alex Holzschau, a następnie, od roku 1537, sekretarz stanu króla polskiego Zygmunta I Starego, Justus Ludwig Decius, późniejszy autor pierwszego regulaminu górniczego dla Miedzianki.
W 1543 r. posiadłość nabyli kupcy z Jeleniej Góry Hans i Franz Hellmann i byli w jej posiadaniu do 1562 r., kiedy to przeszła ona na rodzinę von Schaffgotsch. W 1598 r. Wolf Gotsche Schoff sprzedał majątek Georgowi von Fürst i w rękach jego potomków pozostał on do 1737 r. W międzyczasie, w roku 1637, podczas wojny trzydziestoletniej miasto spłonęło, znacznie ucierpiał także zamek. Szybko go jednak odbudowano. Kolejny pożar miasta miał miejsce w 1728 r., jednak zamek tym razem ocalał.
Od rodziny von Fürst dobra kupił hrabia Christoph Ferdinand von Nimptsch. Kolejnym właścicielem został pruski tajny minister stanu Hans Heinrich von Churschwandt. Kiedy zmarł, majątek odziedziczyła wdowa Maria Theresie z domu hrabina von Nimptsch. Wyszła ona po raz kolejny za mąż za Ludwiga Friedricha Wilhelma von Schlabrendorf. W 1780 r. małżeństwo to sprzedało Miedziankę pruskiemu kapitanowi Ernstowi Hermannowi von Koelichen und Rüstern, a ten po 22 latach gospodarzenia odsprzedał ją hrabinie Ernestine von Matuschka. Od 1811 r. właścicielem został jej syn hrabia Gustav Maria von Matuschka – Toppolczan. To on, w latach 1813 – 1819, wybudował nowy pałac w stylu klasycystyczno – biedermaierowskim.
W tym czasie Miedzianka posiadała już prawa miejskie uzyskane w 1809 r. Kolejnymi nabywcami pałacu zostali hrabiowie von Stolberg auf Jannowitz.
Kiedy 12 października 1824 r. miasto strawił kolejny pożar, ocalała jedynie niewielka część domów i pałac. Spłonął także kościół, ale szybko został odbudowany z fundacji króla Fryderyka Wilhelma III.
Po 1945 r. Miedzianka utraciła prawa miejskie. W pałacu ulokowano biura i stołówkę kopalni miedzi. Kiedy w 1958 r. pożar pochłonął część budynku, szybko popadł on w ruinę i został rozebrany. Obecnie pozostały ślady piwnic i resztki bramy wjazdowej.
źródło :
"Dolina zamków i ogrodów - Kotlina Jeleniogórska - wspólne dziedzictwo" . Praca zbiorowa. Jelenia Góra 2001.
opracowanie :
Thor - Admin / www.wroclaw.hydral.com.pl
proszę :):D
