Początek stoczni to lata dziewięćdziesiąte XIX wieku. Impulsem do powstania całej infrastruktury stoczniowej nad brzegiem Odry były trzy warsztaty szkutnicze, które w dobie rozwoju przemysłowego przełomu wieków przekształciły się z czasem w niewielkie stocznie. Pierwszą była stocznia Śląskiego Towarzystwa żeglugi Parowej inna należała do Bertholda Friege. Obie zostały rozbudowane w latach 20 i 30 ubiegłego wieku.
Posiadały już wtedy profesjonalne wyposażenie w skład którego wchodziły pochylnie, warsztaty i zaplecze.Nieco dalej w dole rzeki funkcjonowała stocznia Carla Besta z własnym basenem i pochylnią. Wszystkie w/w stocznie funkcjonowały aż do czasu wojny. Po zdobyciu Festung Breslau zajęły je oddziały radzieckie, które opuściły teren dopiero rok później czyli w 1946 roku. Władze polskie przystąpiły wtedy do odbudowy zniszczonych urządze i przywracania porządku na zdewastowanym terenie. Wszystkie stocznie zgrupowano pod jednym szyldem i nadano im nazwę "Grupa Stoczni'. Właścicielem zostało Zjednoczenie Przemysłu kotlarskiego z siedziba w .....Krakowie!
W stoczniach prowadzono odbudowę i remonty poniemieckich barek, także tych, które podniesiono z dna Odry.
Dla ciekawości dodam, że jeszcze w latach siedemdziesiątych osobiście buszowałem na wpół zatopionych brkach niemieckich znajdujących się w okolicach stoczni. A czy ktoś pamięta wyciągniętą barkę na brzeg Odry przy moście kolejowym na Osobowicach?
Wrócmy jednak do tematu. W stoczniach jak wspomniałem remontowano barki. Do 1949 roku a więc przez 3 lata funkcjonowania odbudowano tam 160 jednostek. W 1949 roku "Grupa Stoczni" zmienia nazwę na Przedsiębiorstwo Stocznie Odrzańskie i w tym samym roku zbudowano całkiem nową barkę tzw "wielką wrocławkę" o nośności 560 ton. W 1950 nastepuje kolejna zmiana nazwy na Zjednoczenie Państwowe Stocznie Rzeczne łącząc stocznię "Odra" przy ul. Długiej ze stocznią "Zacisze" oraz warsztatami na Osobowicach i stocznią w Urazie.
W 1958 roku zaczęto produkcję barek motorowych BM - 500, do 1969 roku zbudowano ich ponad 160 sztuk. kadłuby pochodziły z "Odry" wyposażenie zaś z "Zacisza".
Po kolejnej reorganizacji 1 stycznia 1965 roku powstała samodzielna Remontowa Stocznia Rzeczna we Wrocławiu. W jej skład weszły także Bazy Remontowe na Osobowicach , w Nowej Soli i Malczycach.
W latach 70 tych ubiegłego stulecia stocznie produkowały także wózki kopalniane oraz podwozia pod kutry desantowe. Zbudowano nową halę i pięć nowych suwnic oraz maszty oświetleniowe. W latach 80 tych rozbudowano zaplecze administracyjno - socjalne.
Rok 1995 to powolny koniec działalności stoczni. Oddano ją pod zarząd komisaryczny by w 1996 ogłosić upadłość. tereny stoczniowe zgodnie z obowiązującą do dziś "modą" wydzierżawiono róznym podmiotom gospodarczym choć po dziś dzień w ograniczonym zakresie prowadzone są prace stoczniowe dla armatorów holenderskich polegające na produkcji barek towarowych o nośności do 3000 ton.
bonczek/hydroforgroup/2005 - na podstawie "Odra czasu Nadbora" wydawnictwa PW 2001