Pałac zbudowano pod koniec XVIII wieku dla Ernesta Wolfganga von Rothkircha und Tracha. Ta rozległa, jednopiętrowa budowla wzniesiona została w stylu klasycystycznym (wzorowaniu się na architekturze i tematyce Grecji, ukazywanie kształtu kosztem barwnej kolorystyki).

Typowymi elementami klasycystycznymi pałacu są wysokie okna (południowa fasada frontowa liczyła aż 11 osi okiennych), które dopełnione zostały atrapami, w celu zachowania harmonii budowli.

Najcenniejszym i robiącym największe wrażenie jest zachowany do dzisiaj portyk kolumnowy, wsparty na 6 kolumnach jońskich. Dopełnieniem portyku był taras i wysokie schody, które niestety zostały już dawno rozkradzione.
Wewnątrz budynku (w całym prawym skrzydle) znajdowała się ogromna, dwukondygnacyjna sala balowa. Jej ściany posiadały liczne wnęki, w których usytuowane były najprawdopodobniej figurki oraz inne ozdobne bibeloty.

Przed pałacem znajdował się parter ogrodowy na środku, którego usytuowana była okrągła fontanna. W późniejszym okresie parter ogrodowy zaadoptowano na polanę.
Przed budynkiem utworzono także park, w którym zasadzono platany klonolistne, dęby szypułkowe, sosnę wejmutkę, klon jawor oraz buki pospolite. Dzisiaj te drzewa są pomnikami przyrody, niektóre z nich liczą ponad 180 lat.

Przechadzając się po parku natrafić można na dziwną budowlę. Jeszcze jakiś czas temu niektórzy uważali, że to tajne wyjście z pałacu. Niestety muszę Was rozczarować – to tylko lodowania – miejsce, w którym zimą gromadzono lód, służący do przechowywania zapasów.

Według danych archiwalnych pałac został podpalony w czasie działań wojennych. Podczas pożaru runął dach, a następnie drugie piętro. Kolejnych zniszczeń dokonali rabusie oraz samoistna degradacja pod wpływem czynników atmosferycznych.
Patrząc na dzisiejsze ruiny tego okazałego niegdyś pałacu, można tylko wyobrazić sobie jak tętniło tu życie, przyjmowano gości, a w sali balowej rozbrzmiewała muzyka…
Opracowanie Fiolinea