Kaplica Śmierci Pana Jezusa na Krzyżu – jedyna scena nie będąca pod dachem – grupa potężnych figur na świeżym powietrzu przedstawiającego Chrystusa na krzyżu, po jego obu stronach dwóch łotrów na krzyżach. Całość otoczona niskim murem ceglanym.
Źródło:
. Inny opis : Kaplica Ukrzyżowania to wolnostojąca grupa rzeźbiarska, z pierwszej połowy XX w. (poświęcona w 1933 roku).
Tworzące kompozycję postaci Chrystusa na krzyżu, Maryi, św. Jana i św. Marii Magdaleny oraz dwóch ukrzyżowanych łotrów usadowiono na murowanym podwyższeniu. Pierwotnie, gdy góra różańcowa nie była zalesiona, przypominała jerozolimską Golgotę z górującymi nad krajobrazem trzema krzyżami.
Przedstawienie Ukrzyżowania odznacza się naturalistycznym ujęciem nagich postaci Jezusa i łotrów. Uwagę zwracają zwłaszcza muskularne, pełne energii figury łotrów, decydujące o ekspresyjnym charakterze przedstawienia.
Grupa rzeźbiarska jest dziełem Richarda Hegemanna, rzeźbiarza z Berlina, brata ówczesnego przełożonego bardzkiego klasztoru – Heinricha Hegemanna. Przy jej ustawieniu pracował budowniczy Wittig z Barda.