Forma, która przetrwała do dzisiaj to szachulcowa konstrukcja z belek, w której szkielet wypełniony jest cegłą przykrytą białym tynkiem. Od roku 1707 wrócili tu luteranie i w typowy dla siebie sposób urządzili wnętrze, lokując ambonę pośrodku południowej ściany, a chrzcielnicę w centrum sali. Uważa się, że kościół w Praczach był prekursorski dla protestanckiej architektury sakralnej z układem lóż i empor okalających zbór. Powstawała w ten sposób tak zwana "przestrzeń dookolna", w pełni wykształcona w zbudowanych niewiele później słynnych Kościołach Pokoju w Jaworze i Świdnicy.
Źródło