Wnętrze kościoła Wniebowzięcia NMP nakryte zostało sklepieniami krzyżowo-żebrowymi z około 1400 r., wspartymi na wysmukłych ośmiobocznych filarach. Wyposażenie wnętrza jest barokowe i pochodzi głównie z lat 1701-12. Zwraca uwagę przede wszystkim ogromnych rozmiarów ołtarz główny, wykonany przez Caspra Georga Kőnigera w 1704 r. Jest w nim umieszczony obraz Wniebowzięcia NMP, namalowany przez Michaela Willmanna w 1705 r. W kościele jest jeszcze kilkanaście innych ołtarzy, najcenniejsze z nich to: św. Bernarda i Matki Boskiej Bolesnej, oba ustawione w południowym ramieniu transeptu oraz św. Benedykta umieszczony w ramieniu północnym transeptu. Warto zwrócić uwagę na obrazy ołtarzowe malowane m.in. przez Jana Krzysztofa Liszkę i cykl późnobarokowych rzeźb Czternastu Wspomożycieli z lat 1709-11 przypisywany wybitnemu rzeźbiarzowi Tomasowi Weisfeldtowi. Interesująca jest też ambona rzeźbiona w 1708 r. przez Antoniego Jőrga, podtrzymywana przez grupę aniołów i nakryta bogato rzeźbionym baldachimem. Na ścianach naw bocznych zawieszone są obrazy Drogi Krzyżowej, namalowane przez cystersa Walerego Mauronera. Resztę wyposażenia stanowią siedziska, będące pozostałością stalli barokowych, ustawione w nawie południowej oraz ławy z około 1700 r. wykonane przez stolarza Carla z Ząbkowic. Za