Kościół filialny p.w. Matki Boskiej Różańcowej.

Wzmiankowany 1530 r. W obecnej postaci wzniesiony jako ewangelicki w XVIII w. Remontowany w XIX w. Odremontowany po uszkodzeniach w 1945 r., częściowo przebudowany w 1976 r.
Murowany, kamienno-ceglany, z prostokątną nawą i wieżą nad jej ostatnim przęsłem. Niewielka zakrystia i kruchta, nakryty dachem dwuspadowym. We wnętrzu, przysklepionym kolebką z lunetami na gurtach spływających na przyścienne filary zachował się skromny wystrój z 2 poł. XVIII w.
Cmentarz przykościelny funkcjonował już w XVI w., powiększony w XIX w. splantowany w 3 ćw. XX w. Mur okalający kościół wraz z bramami cmentarza przy kościele kamienno-ceglany z wmurowanymi od wschodu epitafiami z XIX - XX w., XVI - XVIII w.