Historia Pobytu Sióstr Boromeuszek w Trzebnicy
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św.Karola Boromeusza, powstałe we Francji w XVII wieku dla niesienia miłosiernej posługi ludziom chorym, ubogim i potrzebującym, przybyło na Śląsk do Nysy w XIX wieku, a stamtąd w 1861r. założyło swoją placówkę w Trzebnicy.
12 października 1861r., na zaproszenie proboszcza trzebnickiego ks. Ignacego Tieffe przybyły do Trzebnicy trzy pierwsze siostry boromeuszki, których opiece powierzeni zostali chorzy z parafii a także sieroty.
W 1863 r. siostry mogły zaopiekować się sierotami w specjalnie wybudowanym dla nich nowym budynku przeznaczonym na dom dziecka. Z uwagi na wciąż wzrastającą liczbę dzieci, siostry postarały się o pozwolenie na uruchomienie prywatnej szkoły na terenie klasztoru.
Kolejnym ważnym krokiem podjętym przez siostry boromeuszki były starania o uzyskanie na własność a jednocześnie uratowanie zdewastowanego i niszczejącego coraz bardziej pocysterskiego klasztoru stanowiącego fundację św. Jadwigi.
Objęty w 1810r. sekularyzacją klasztor przedstawiał obraz godny pożałowania: „Piękne pomieszczenia zachodniej części klasztoru były wykorzystywane jako skład węgla, kurnik i stajnia. W środkowym skrzydle brakowało schodów”. Klasztor był zdewastowany, zniszczone miejscami sklepienia, powyrywane posadzki a piwnice zalane wodą. Duży parkowy ogród był całkowicie zdziczały”.
Dzięki współpracy z Rycerzami Maltańskimi w 1870r. siostry mogły podjąć pracę w założonym przez nich w południowym skrzydle szpitalu. Prowadzone jednocześnie starania o całość budowli zakończyły się pomyślnie w 1889r.
Dokładnie 17 czerwca boromeuszki stały się właścicielkami klasztoru św. Jadwigi, aby w nim kontynuować dzieło miłosierdzia rozpoczęte przez św. Jadwigę. Teraz, nie żałowały żadnych kosztów i trudu aby opustoszałe części budowli klasztornej odrestaurować. Wszystkie prace wykonane zostały stylowo i ze smakiem, tak, że klasztor trzebnicki stał się jednym z najznamienitszych i najpiękniejszych zabytków sztuki na Śląsku.
Jakie funkcje spełniał klasztor św. Jadwigi w Trzebnicy?
Od 1871 roku był i jest nadal domem macierzystym i formacyjnym sióstr boromeuszek, z którego wychodzą nowe pokolenia młodych sióstr niosących miłosierną miłość ludziom potrzebującym w kraju jak i za granicą.
Wśród dzieł w prowadzonych przez boromeuszki w Trzebnicy wyróżnić można: obok szpitala i szpitalnej apteki, dom dla kalek, tj. zakład o charakterze leczniczo-wychowawczy dla dzieci dotkniętych kalectwem spowodowanym gruźlicą kości, którego zadaniem było obok leczenia dzieci przygotowanie ich do samodzielnego życia; szkoła gospodarcza dla dziewcząt połączona z internatem - Immaculata, dom starców św. Łazarza, dwa sierocińce, szkołę ludową i dokształcającą, dwuletnią szkołę pielęgniarską współpracującą ze szpitalem św. Jerzego we Wrocławiu.
Siostry udzielały lekcji nad-obowiązkowych, jak lekcji języków obcych (angielskiego, francuskiego), stenografii, pisania na ma¬szy¬nie. Dziewczęta mogły ukończyć kurs księgowości, malowania lub zapisać się na prywatne lekcje muzyki. Szkoła oferowała również kurs tańca.
Okres powojenny ograniczył w dużym stopniu zakres działalności sióstr boromeuszek w Trzebnicy.
Dziś klasztor służy nadal pielgrzymom, udostępniając im dokonane na jego terenie odkrycia archeologiczne z czasów św. Jadwigi.
Siostry obejmują całodobową opieką kobiety i mężczyzn, w tym osoby niepełnosprawne, niewymagające hospitalizacji w Zakładzie Opiekuńczo Leczniczym mieszczącym się w wyremontowanych i adaptowanych dla tego celu pomieszczeniach dawnego szpitala.
Prowadzą Świetlicę Profilaktyczno-Wychowawczą dla dzieci i młodzieży pod nazwą „MACIEJKI” oraz stołówkę dla ubogich, pod oficjalną nazwą: „Ośrodek Wsparcia Społecznego –Szósty Stół św. Jadwigi”.
Najnowszą inicjatywą sióstr boromeuszek jest powołana w Trzebnicy Fundacja dla Ratowania Klasztoru Św. Jadwigi Śląskiej „By służyć”, której podstawowym celem ma być troska o zachowanie materialnego i duchowego dziedzictwa Św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy, w tym: renowacja i rewitalizacja, przebudowa oraz utrzymanie obiektów i terenu klasztornego.