Murowana synagoga została otwarta w 1774 r. Wybudowano ją w stylu barokowym, miała ściany w kolorze niebieskim ze złotymi motywami, a w swych wnętrzach mieściła specjalną komnatę, w której przez wiele lat zgromadzono wielki skarb - naczynia kultowe z metali szlachetnych i nieszlachetnych. W świątyni było dwieście pięćdziesiąt do trzysta miejsc siedzących na parterze oraz sto na balkonie.

Od 1812 r. liczba Żydów w Białej systematycznie malała - w połowie XIX wieku spadła do pięciuset osób, w 1910 r. dwadzieścia, a w 1926 r. - dziewięć. Mimo tego Biała zawsze była postrzegana jako punkt oparcia Żydów na Górnym Śląsku. Dlatego Żydzi nazwali to miasto "Makom Cadik", czyli "miasto sprawiedliwych".

Rozkazem rządowym z dnia 15 sierpnia 1914 r. gmina żydowska w Białej została rozwiązana. Wszystkie kosztowności z synagogi zostały przekazane do Prudnika, a pozostali w Białej Żydzi przeszli pod opiekę prudnickiej gminy.


Za .