Pałac obecny wzniesiono na miejscu zamku, który do połowy XV w. był własnością książąt legnickich, po czym przeszedł jako lenno w ręce rodów rycerskich Dorheimów, Nosticów, Stoschów i Dohnów. Obecne założenie pałacowe łącznie z parkiem pochodzi z lat 1728-1732 i zostało zrealizowane według projektów architekta Karla Martina Frantza z Rewia. Częściowo restaurowane w XIX w., poważnie uszkodzone w 1945 r., zostało zabezpieczone w latach 1959 i 1965-1966. Główna fasada budynku, dziewięcioosiowa, w środku akcentowana jest prostokątnym ryzalitem, mieszczącym balkonowy portal wejściowy, flankowany podwójnymi kolumnami, wspierającymi bogato profilowany gzyms. Skromniejsza nieco jest fasada ogrodowa, również z ryzalitem mieszczącym klatkę schodową i widokowe tarasy. Nad całością budynku góruje potężna, kwadratowa wieża, zwieńczona lekkim rokokowym hełmem z latarnią. W dolnych swych partiach jest ona pozostałością dawnego średniowiecznego zamku. Obok wznoszą się dwie oficyny, piętrowe, dwutraktowe, nakryte dachami łamanymi, o elewacjach podzielonych parami pilastrów i sklepionych pomieszczeniach parteru, powstałe współcześnie z pałacem. Całość dopełnia osiowe założenie parkowe z alejami drzew i prostokątnym stawem.