Górujący nad okolicą kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Słupie był dla okolicznych terenów ośrodkiem życia religijnego i powstał jako pierwszy tutaj obiekt cysterski. Natomiast centrum gospodarczym stała się odległa od Słupa o dwa kilometry Winnica. Z czasem grangia (folwark klasztorny) tutaj powstała stała się jednym ze znaczniejszych ośrodków życia gospodarczego w posiadłościach cystersów lubiąskich. Ich zasięg wytyczały wówczas rzeki Kaczawa i Nysa Szalona. Rzeki te miały szczególne znaczenie dla cystersów, bowiem obie wypływały z ich dóbr i również obie kończyły swój bieg w pobliżu granic ich posiadłości.
Cystersi czerpali swe dochody głównie z rent naturalnej i pieniężnej pobieranej od ludności chłopskiej. Początkowo prowadzili też własną gospodarkę opartą na pracy konwersów, czyli członków konwentu, ale bez pełni praw zakonnych, później grangia opierały się na pracy najemnej, a konwersi stawali się zarządcami kierującymi ich działalnością. Centralnym punktem takiego folwarku był spichlerz, w którym gromadzono zbiory z pól oraz uzyskiwane od okolicznej ludności daniny. Przy spichlerzu budowano zagrody dla zwierząt gospodarczych i ogród warzywny. Cały teren otoczony był murem, a wokół rozpościerały się uprawne pola i łąki. Grangia nie mogły być oddalone od klasztoru dalej jak o dzień drogi.
Zabudowania w Winnicy to pocysterska grangia, składająca się z budynku głównego oraz budynków gospodarczych. Pochodzą one z XVII i XVIII wieku. Najciekawsze z nich to kuźnia, dwukondygnacyjny budynek w kształcie litery L, budynek prepozytury, dom konwersów i pawilon ogrodowy z bramą. Całość pomimo, że jest w zaawansowanej ruinie wygląda imponująco. Do środka niestety wejść nie można, ale przez pozbawione szyb okna można zauważyć wewnątrz resztki bogatej dekoracji ściennej.

(info : www.naszesudety.pl)