MENU
Zachodni odcinek fosy, od placu Bohaterów Getta przez Białoskórniczą do Odry.

Dodał: kudelin° - Data: 2006-03-06 23:39:29 - Odsłon: 9297
Rok 1837


Równolegle z budową bram miejskich pierwszego muru obronnego Wrocławia, przekopano niezbyt rozległą, suchą fosę o szerokości około 13m i głębokości sięgającej 3,5m. Ziemię wydobytą z tego rowu wykorzystano prawdopodobnie do budowy wału zwieńczonego palisadą, za którego osłoną rozpoczęto niedługo później wznoszenie muru obronnego. Na przełomie 3 i 4 ćwierci XIII wieku wał ten został rozebrany, a fosę zredukowano do części przydennej tworząc w ich miejsce pas międzymurza. Założenie to, chroniące główny mur od południa i zachodu połączyło przedbramia wszystkich bram od Oławskiej, aż do Mikołajskiej i być może nawet poza tę ostatnią. Całość w formie tarasu ograniczonego od zewnętrznej strony kurtyną, oddalona była w znanych odcinkach od głównego muru na odległość 15 – 19m. Powstanie właściwej fosy można datować z pewnym przybliżeniem. Prace przy niej rozpoczęto na pewno przed rokiem 1268, kończąc ją z niewątpliwie w roku 1291, kiedy to wpuszczona została tam woda z Oławy. Całkowita długość tej fosy znanej ze źródeł jako Czarna Oława, wynosiła 1600m. Jedynym dotychczas miejscem, gdzie udało się zbadać cały przekrój poprzeczny fosy był wykop przy pl. Dominikańskim. Stwierdzono tam, iż fosa miała przynajmniej w tym miejscu profil dwustopniowy, z częścią płytszą o głębokości 5m po zewnętrznej stronie, przy głębokości nurtu głównego 6,4m. Ogólnie średnia szerokość fosy na odcinku południowo – wschodnim wynosiła 46m, co łącznie z murem dawało pasmo obronne o głębokości 60m. Na odcinku południowym natomiast, w ciągu muru i podwójnego międzymurza był on prawdopodobnie szeroki na około 75m. Źródła historyczne i wyniki badań wykopaliskowych pozwalają nam dziś wnioskować, że pierwszy murowany obwód obronny lewobrzeżnego Wrocławia wytyczono dość pośpiesznie, wokół zredukowanej powierzchni nowo lokowanego miasta, niewątpliwie pod silnym wpływem najazdu mongolskiego i związanego z tym strachu przed ponownym atakiem. Dowodem na to, może być słaby warsztat budowlany i kiepska technika wznoszenia murów, zwłaszcza w odniesieniu do części fundamentowej. Ambicje wrocławian i szybko rozwijający się organizm miejski spowodowały, że fortyfikacje te, z wyjątkiem odcinka nadodrzańskiego i wzdłuż Oławy pełniły swoją rolę bardzo krótko i powoli zaczęły tracić na znaczeniu po ukończeniu nowego obwodu warownego w połowie XIV wieku. Począwszy od tego momentu, w murze wewnętrznym zaczęły powstawać furty ułatwiające dostęp do Czarnej Oławy. W szesnastym stuleciu, po wybudowaniu nad nią licznych mostków nad zredukowaną do 15m szerokości fosą poprawiło to także komunikację pomiędzy wewnętrzną, a zewnętrzną częścią miasta. W późniejszym czasie koryto fosy było coraz bardziej zamulone i stopniowo zamieniało się w śmierdzący ściek. Stąd decyzja o zasypaniu Czarnej Oławy. Prace przy zasypywaniu rozpoczęto w 1866 r.

  • /foto/3774/3774757m.jpg
    1815
  • /foto/367/367989m.jpg
    1826
  • /foto/70/70753m.jpg
    1837
  • /foto/70/70755m.jpg
    1837
  • /foto/5/005166m.jpg
    1850 - 1866
  • /foto/3778/3778112m.jpg
    1864
  • /foto/51/51615m.jpg
    1897
  • /foto/26/26067m.jpg
    1992 - 1993

Atlas historyczny miast polskich

Poprzednie: Budynek nr 217-227 Strona Główna Następne: Fosa wewnętrzna (Oława miejska)


wito | 2012-06-10 20:11:30
Dodałem nieco większe.
Virzzz | 2012-06-10 20:28:37
Chwalebne :)) Wraz z 2 zbliżonymi tematycznie dodałem więc do odpowiednich "sytuacyjnych"...
tadpole | 2014-02-28 13:55:57
Zydowska rzeznia w lewym rogu.