Wzniesiony pierwotnie jako renesansowa rezydencja w pocz. XVII w. Był przebudowywany ok.poł. XVIII w., następnie modernizowany w 2 poł. XIX w został częściowo opuszczony. Murowany, czworoboczny, z sienią przelotową na osi, z częściowo użytkowym poddaszem. Jest nakryty czterospadowym dachem łamanym z lukarnami. Elewację frontową wieńczy wysoki trójkątny szczyt. Wejście do pałacu prowadzi przez portal z przyczólkiem przerwanym. Wnętrza przekrywają stropy z fasetami o zniszczonej dekoracji sztukatorskiej (wg opr. L. Dobrzynieckiego).