Zapewne co niektóre drzewa pamiętają czasy Małpiego Gaju, dziwnego miejsca mającego kształt trapezu, a zamkniętego ulicami: Suchą, Borowską, Dyrekcyjną i kawałkiem Joannitów. Miejsce to w istocie było dzikim parkiem i całkiem chętnie odwiedzanym, odwrotnie, niż by to się dzisiaj wydawało. Najeżone było schronami p. lot. i bliżej nieokreśloną infrastrukturą gruzową. Wszystko było porośnięte gęstą roślinnością. Przez małpi Gaj wiodły ścieżki skracające drogę mieszkańcom. Długotrwałość tego miejsca jest do dziś zastanawiająca, tym bardziej, że w pobliżu był okazały gmach dyrekcji i najruchliwsze miejsce miasta- Dworzec Główny. Tłumaczę ją pewną niefrasobliwością władz tamtego czasu, a także bezludnością terenów na południe od ulicy Borowskiej, do których domyślnie przypisywano to miejsce. Młodszym wędrownikom po witrynie warto przypomnieć, że od wymienianej ulicy do ul. Powstańców Śl. praktycznie nie było żadnej zabudowy- przestrzeń między ulicami wypełniona była charakterystyczną roślinnością porosłą na miejscach dawnych, usuniętych gruzowisk. Teren jednak nie był zupełnie płaski, a składał się raczej z większych czy mniejszych górek. Podobnie było w Małpim Gaju, który jednak wyróżniał się raczej wysoką i gęstą roślinnością, pozostałą z lat, gdy miasto nazywało się Breslau. W Małpim Gaju było kilka trwałych, acz improwizowanych miejsc wyszynku. Miejsce takie składało się z kilku siedzeń i stołu. Siedzeniami były cegły, a stołem zazwyczaj kawał betonowej płyty. Picie wódki przez proletariat było tolerowane przez władze, stąd względny spokój tego miejsca, przerywany od czasu do czasu jakimś morderstwem czy krwawym mordobiciem. Po zmroku Małpi Gaj zmieniał swą funkcję: z knajpy stawał się lupanarem. Nigdy miejsca tego nie bałem się, o każdej porze od wiaduktu przy ul Stawowej do ul Dawida skracałem sobie drogę ścieżką przez Małpiak. Wbrew temu co dzisiaj sądzi się, przestępczość we Wrocławiu, po drastycznych działaniach władz początku lat 60 wymierzonych w zjawisko chuligaństwa, była stosunkowo mała. To wszystko jest naturalnie dla tych, którzy nie wiedzą.