MENU
Pałac, wejście główne.

Dodał: maras° - Data: 2010-05-18 17:24:04 - Odsłon: 1443
Lata 1930-1939


Trzebielski pałac został usytuowany po południowo-zachodniej stronie miejscowości, poza murami obronnymi średniowiecznego miasta. Budynek otoczony był fosą oraz częściowo zachowanym murem z kamienia polnego z umieszczonymi w narożach cylindrycznymi basztami. Dojazd do pałacu prowadził od strony wschodniej przez murowany most, obec­nie zawalony. Po stronie południowej budynku mieścił się niewielki park.
Rezydencję w Trzebielu wybudował w 1601 roku hrabia Henryk Anzelm Promnitz, przy­puszczalnie na miejscu istniejącego tu wcześniej zamku. Henryk Anzelm wiele podróżo­wał po Europie, zwiedzając m.in. Włochy, Holandię i Anglię. W Trzebielu wzniósł zało­żenie obronne na wzór późnorenesansowego rozwiązania „palazzo in fortezza”. Budow­la z początku XVII wieku, założona na planie kwadratu, rozplanowana została symetrycz­nie, z sienią przelotową umieszczoną w osi środkowej oraz pomieszczeniami usytuowany­mi w dwóch traktach po jej obu stronach. Elewacje zdobiło jedynie sgraffito.
W 1729 roku Erdman II Promnitz przeprowadził barokową przebudowę rezydencji. Głównym akcentem zmieniającym charakter pierwotnego założenia było zastąpienie sie­ni centralną klatką schodową i umieszczenie wokół niej pomieszczeń w układzie amfila­dowym. Elewacje ozdobiono zdwojonymi pilastrami w wielkim porządku, podkreślający­mi ich wertykalność. Przebudowa nadała rezydencji charakter pałacu – willi. Można w niej dostrzec nawiązanie do późnego baroku, ale przede wszystkim wyraźny wpływ palladiani­zmu, odżywającego wówczas w Europie Środkowej.
W obecnym kształcie to budowla o cechach stylowych baroku, z renesansowymi sklepie­niami w parterze. Pałac założony jest na planie kwadratu o długości boku 22 m, z elewa­cją frontową zwróconą w kierunku wschodnim. Dwukondygnacyjny budynek nakryty jest dachem mansardowym. Pięcioosiowa fasada pałacu rozplanowana jest symetrycznie. W pionie artykułują ją zdwojone pilastry w wielkim porządku. W osi środkowej umiesz­czony jest portal wejściowy, na którym wspiera się pseudobalkon. Wyżej znajduje się wy­soka wystawka, ujęta w spływające woluty. Dodatkową dekorację architektoniczną stano­wią opaski okienne o łuku wklęsło-wypukłym oraz prostokąty o wklęsłych narożnikach umieszczone w osiach między kondygnacjami. Elewację zachodnią, również pięcioosiową, podobnie jak fasadę, organizują pilastry w wielkim porządku. Pozostałe elewacje, połu­dniowa – pięcioosiowa i północna – sześcioosiowa, zakomponowane są skromniej. Ich de­koracja ogranicza się do opasek okiennych opracowanych analogicznie jak w fasadzie.
Obecnie pałac znajduje się w bardzo złym stanie zachowania. Od 1945 roku jest nie użyt­kowany. W latach 1977-1977 obiekt poddany został pracom remontowo-zabezpieczają­cym. W 1991 roku rozpoczęto niedokończony remont, obejmujący wymianę pokrycia da­chu.
Ewa Garbacz
Maja Błażejewska
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"

  • /foto/200/200843m.jpg
    1905 - 1907
  • /foto/5631/5631683m.jpg
    1907
  • /foto/5215/5215063m.jpg
    1910
  • /foto/6352/6352696m.jpg
    1910
  • /foto/329/329782m.jpg
    1930 - 1939
  • /foto/329/329875m.jpg
    1930 - 1939
  • /foto/9617/9617128m.jpg
    2000 - 2002
  • /foto/5505/5505344m.jpg
    2015
  • /foto/6224/6224740m.jpg
    2016
  • /foto/6597/6597985m.jpg
    2017
  • /foto/9170/9170753m.jpg
    2021
  • /foto/9170/9170754m.jpg
    2021
  • /foto/9170/9170767m.jpg
    2021
  • /foto/9170/9170776m.jpg
    2021
  • /foto/10798/10798974m.jpg
    2023

Die Kunstdenkmäler der Provinz Brandenburg Heinrich Jerchel , Berlin 1939

Poprzednie: Zdjęcia lotnicze Strona Główna Następne: Kościół Bożego Ciała (oo. franciszkanów)