Zabytkowy pałac zbudowany w 1780 roku w stylu klasycystycznym na miejscu poprzedniej konstrukcji. Wzniesiony na rzucie wydłużonego prostokąta z podjazdem od frontu, murowany, otynkowany, piętrowy, częściowo podpiwniczony piwnicami o kolebkowych sklepieniach. Ściany dzielą pilastry dźwigające profilowany gzyms koronujący. Pałac posiada dwutraktowy układ wnętrza. Obiekt posiada ok. 1100 m2 powierzchni użytkowej. W okolicach pałacu są zachowane czworaki oraz zabudowania gospodarcze. W bezpośrednim otoczeniu pałacu założono w tym samym czasie park pałacowy. Park założony w stylu krajobrazowym o układzie opartym na pięknie przyrodniczych form naturalnych, nieuregulowanych układów drzew, wyeksponowanych form szkieletowych (Ogrody Polskie). Drzewa pozostawione w formie naturalnej, swobodnie rozrośniętej (płacząca forma lipy, dębu, buka, trójigliczni). Zachowała się jedyna w formie zabytkowej aleja klonowa. Najstarsze egzemplarze drzew to 2 dęby, które mają od 200 do 250 lat. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest klon pospolity. Współdominujacym gatunkiem jest grab i lipa drobnolistna. Gatunki iglaste są reprezentowane nielicznie przez cyprysik Lawsona i Nutkajski, żywotnik olbrzymi. Park ma powierzchnię 3,77 ha. Od 1853 r. do 1945, posiadłość znajdowała się we władaniu rodziny Watzdorf. Z faktem przejęcia posiadłości przez tę rodzinę należy wiązać drugi etap formowania parku - wiek drzew ok. 120 lat. Wg wikipedii