Pierwotnie w północnej części dzisiejszego biurowca i budynku dyrekcji znajdował się dom mieszkalny dyrektora Niederschlesische Elektrizitats und Kleinbahn A.G. (NEUKAG), a w miejscu południowej części obecnego biurowca – przydomowy ogród. Taki stan można spotkać już na planach z roku 1906, choć można przypuszczać, że dom dyrektora został zbudowany pod koniec XIX wieku, podczas budowy elektrowni miejskiej. Dom o prostej bryle, trzykondygnacyjny, wydawał się funkcjonalny: najniższa kondygnacja to pomieszczenia piwniczne, spiżarnia, kuchnia, zmywak oraz toaleta; na parterze znajdowały się trzy pokoje, salon, jadalnia, weranda i druga spiżarnia. I piętro to trzy pokoje, dwie izby, łazienka i taras o powierzchni ponad 60m².
W roku 1912 wybudowano nową willę dla dyrektora ( – obecnie Pogotowie Ratunkowe przy ul. Chrobrego 39) i można przypuszczać, że wtedy dotychczasowy dom dyrektora zmienił funkcję z mieszkalnej na biurową.
W roku 1922 do starszej części budynku (w miejscu ogrodu) dobudowano dwukrotnie większe skrzydło Verwaltungsgebäude. W piwnicy i na poddaszu usytuowano lokale mieszkalne – prawdopodobnie pracowników elektrowni. Na parterze umiejscowiono pomieszczenia służbowe: kancelarię-archiwum, rachubę, dział komunikacji z magazynem rzeczy znalezionych, dział kolei, kasę ze skarbcem, poczekalnię i portiernię. Na pierwszym piętrze swoją siedzibę znalazły: księgowość, biuro rachmistrzów, pomieszczenie z maszynami do obliczeń, pokój maszynistek (pisania na maszynie), biuro prokurenta, dział instalacji. W dawnej willi dyrektora miejsce znalazły następujące działy: sala posiedzeń, gabinet dyrektora Steina, część działu kolejowego, gabinet i szatnia (na parterze) oraz biura techniczne, pokój naczelnego inżyniera i drugi pokój maszynistek (I piętro).
W następnych latach biura w biurowcu wielokrotnie zmieniały przeznaczenie (np. urządzono dział reklamy, dział przyłączy, pokój krawca) – ostatnie zmiany dokonane przez Niemców miały miejsce w roku 1943.
/Petroniusz/