Klasycystyczny dwór wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta z mocno występującym ryzalitem od strony wschodniej i dobudówkami od północnego wschodu. Dwór jest piętrowy, nakryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami doświetlającymi użytkowe poddasze. Piętrowy ryzalit na osi fasady ma formę portyku opiętego półkolumnami i zwieńczonego trójkątnym tympanonem. Po wojnie majątek okuniński upaństwowiono a dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi użytkowało PGR. Później przez wiele lat obiekt był opuszczony. Już w roku 1959 odnotowano poważne pęknięcia w murach. W roku 1978 okresowo dwór był zamieszkały przez społecznego opiekuna, który przeprowadzał bieżące remonty i zabezpieczył go. W 1980 roku przeszedł w prywatne ręce, jednak nie był użytkowany. Spowodowało to zaniedbanie obiektu i w konsekwencji niezabezpieczony dwór został zrujnowany. Za