Nie sposób dziś ustalić, kiedy na trzebielskim rynku stanął pierwszy ratusz. Najstarsza wzmianka o ratuszu i piwnicy ratuszowej, w której rada miasta przechowywała wino i prowadziła jego sprzedaż, jest dość późna i pochodzi z 1558 roku. Budowla ta musiała zatem powstać najpóźniej około połowy XVI wieku. Nie można jednak wykluczyć wcześniejszej, średniowiecznej jej genezy.
Poświadczony źródłowo i archeologicznie najstarszy ratusz założono na planie prostokąta o wymiarach 19,05 x 16,15 m. Piwnice wymurowane z kamienia polnego, odznaczały się grubymi ścianami zewnętrznymi (ok. 1 m) i przykryte były zapewne sklepieniami kolebkowymi. Ponad powierzchnię gruntu wznosiły się najpewniej dwie kondygnacje przykryte dachem dwuspadowym, z murowanymi szczytami, krytym gontem lub dachówką. Nad całością górowała wieża ratuszowa (wymiary przyziemia wieży - 3 x 3,5 m)
wkomponowana we wschodnią ścianę szczytową, której podwaliny odsłonięto w czasie prac archeologicznych.
Gdy 22 kwietnia 1737 roku, podczas wielkiego pożaru miasta, ratusz spłonął, podjęto prace renowacyjne. Obiekt przebudowano w stylu barokowym, przykrywając go dachem mansardowym pokrytym dachówką. Z pokrycia dachowego tejże budowli zachowała się dachówka, przechowywana na ratuszu do 1945 r., z napisem: Anno 1737 den 22 April ist Triebel abgebrannt” (Roku pańskiego 1737 dnia 22 kwietnia Trzebiel spłonął).
W 1861 r. stary ratusz rozebrano do poziomu gruntu, pozostawiając jedynie dolne i środkowe partie piwnic. W następnym roku rozpoczęto prace przy wznoszeniu nowego budynku. Nad piwnicami, zaopatrzonymi w przyziemiu w szereg okienek, i przykrytymi sklepieniami odcinkowymi, wzniesiono dwie kondygnacje mieszczące pomieszczenia urzędowe. Trzecią kondygnację zajmowało poddasze, zaopatrzone w wąskie okienka szczelinowe, nakryte czterospadowym dachem. W reprezentacyjną fasadę południową
wkomponowano nową wieżę z głównym wejściem na pierwszej i balkonem na drugiej kondygnacji, zwieńczoną blankowaniem zaopatrzonym w pseudomachikuły i nakrytą neogotyckim hełmem. Na wieży zainstalowano mechanizm zegarowy obsługujący tarcze zamieszczone na każdej ze ścian. Prace zakończono w 1863 r.
W latach 1908 - 1910 ratusz poddano renowacji. Przebudowano górne partie wieży zacierając częściowo cechy neogotyckie, całkowicie przebudowano hełm wieży i wykonano nowe elewacje. Ratusz w takiej formie przetrwał do 21 lutego 1945 r., kiedy to w czasie walk o Trzebiel, zniszczeniu uległy górne partie wieży. W okresie powojennym obiekt rozebrano. (opr. Piotr Haracz)