Kościół Wszystkich Świętych -wspomniał tak o nim J. Frankowski. (Jednak nie ma na to potwierdzenia)

W 1376 r. we wsi zbudowano kościół, który podlegał dziekanatowi w Sycowie. Pierwotnie bez patrona, co było zgodne z ówczesnym prawem niemieckim. Ok. poł. XVI w( po 1552 r). Kościół we wsi przechodzi w ręce protestantów. A w 1629 r. Kościół przechodzi w ręce katolików i tak już pozostał, pomimo że do końca 1633r cała reszta kościołów w kraju rządów cywilnych, ponownie stała się ewangelicka. Pozostał katolickim dzięki swemu patronowi -katolikowi, którym był właściciel Stradomi Dolnej, Kaspar von Oderwolff. Utrzymywał on na swoim dworze kapelana. Nabożeństwa odbywają się w każdą trzecią niedzielę miesiąca, uczestniczą w nich licznie katolicy z okolicznych wsi. W samej Stradomi Dolnej mieszka niewielu katolików. Obowiązek dowiezienia i odwiezienia duchownego spoczywał na właścicielu jednej z części majątku. Według raportu archidiakona, Biskupa Neandera z 27 września 1666 kościół był drewnianym budynkiem, z dzwonnicą, na której wisiały dwa dzwony. Ogrodzony był drewnianym płotem. Wewnątrz znajdowała się ambona ozdobiona obrazami 4 ewangelistów. Ozdobiony obrazami, z ławkami, podłoga gliniana. W 1725 kościół był poddany generalnemu remontowi, sponsorowany przez Hansa Georga Freiherra von Dyhrn. Przekazał on na niego ponad 400 Reichstaler (niemiecki talar). Ze względu na jego zły stan w 1806 r. zamknięto go, a w 1811 r. sprzedano na rozbiórkę. Obiekt ten zakupił masarz ze Stroni za 35 Reichstalarów i rozebrał. Pozostawiono jedynie dzwonnicę z obydwoma dzwonami. Dzwony obsługiwał za specjalną opłatą dzierżawca majątku parafialnego do czasu, gdy ten obowiązek oraz dochód odebrał mu miejscowy nauczyciel ewangelicki. Dzwonnicę remontowano w 1816 r., na ten cel poszedł cały dochód ze sprzedaży kościoła, a 1827 r. zlikwidowano ją. Z księgi parafialnej z r. 1634 r. wynika, że ówczesny pastor Smolius pochował 01.01 właściciela majątku, Reszko i jego zmarłego , dwuletniego syna. Dn. 15.04.1635 r. w kościele w Stradomi Dolnej wydobyto zmarłych i syna Gotfryda z Wabienic i zabrano ich na cmentarz do Radzowic, bo starosta nie chciał mieć pochowanych protestantów przy kościele katolickim.