Pałac w Jasionnej wraz z zabudową folwarczną, usytuowaną wokół prostokątnego dzie­dzińca, tworzy jednolite założenie przestrzenne. Główny wjazd do zespołu mieści się po stronie zachodniej i wiedzie przez bramę znajdującą się pod jednym z budynków gospo­darczych. Oś kompozycyjną zespołu stanowi droga, niegdyś obsadzona bukami, dzieląca podwórze na część „pańską” – południową i część gospodarczą – północną. Na południo­wy wschód od pałacu rozciąga się park krajobrazowy.

O wsi rycerskiej Jasionna wzmiankują dokumenty z 1538 roku, jako własności rodu von Kalckreuth. Od 1638 roku miejscowość była w posiadaniu von Gölnotzów, którzy w 1653 roku sprzedali ją Bibersteinom. Pałac w Jasionnej został wzniesiony w 1775 roku przez Baltazara von Zeschau, przypuszczalnie na miejscu siedziby wcześniejszych właścicieli. W opracowaniu dotyczącym zabytków ziemi żarskiej i Zasieków z 1939 roku, autorstwa Kubach i Seegera, wspomina się o chorągiewce z datą „1681” zdjętą z istniejącego tu wcze­śniej tzw. nowego dworu, którego czas powstania przypadł na lata 1681-1684. Na płycie balkonu rezydencji miała zaś widnieć data „1754”.

Barokowy pałac w Jasionnej przetrwał w prawie niezmienionym, pierwotnym kształcie do dnia dzisiejszego. Założony jest na planie wzdłużnego prostokąta, z werandą, również na rzucie prostokąta, po wschodniej stronie. Werandę przypuszczalnie dostawiono na począt­ku XX wieku, obecnie zachowana jest szczątkowo. Dwukondygnacyjna bryła pałacu na­kryta jest dachem mansardowym z lukarnami. Fasada pałacu zwrócona w kierunku pół­nocnym, rozplanowana została symetrycznie. W osi środkowej umieszczone jest wejście główne poprzedzone jednobiegowymi schodami. Otwór wejściowy flankują pilastry z kon­solami, na których wspiera się balkon z kutą balustradą. Konsole ozdobione są herbami rodu von Zeschau i literami „A v. Z” i „Z v. Z” (na lewej konsoli niezachowana). Otwory okienne prostokątne z drewnianymi okiennicami. Pozostałe elewacje pozbawione są deko­racji z otworami okiennymi opracowanymi analogicznie, jak w fasadzie.

W złym stanie zachowała się historyczna stolarka okienna – drewniane okna w konstrukcji skrzynkowej, ze stałym profilowanym ślemieniem, dzielone szczeblinkami na sześć kwater, z ozdobnymi listwami przymykowymi. We wnętrzu pałacu zachowała się stolarka drzwio­wa, dębowe balustrady oraz wystrój sztukatorski.

W 2. poł. XX wieku, pałac był użytkowany przez Miejski Zakład Gospodarki Komunal­nej jako magazyn. Pod koniec lat 70. XX wieku przeprowadzono kapitalny remont budyn­ku. W roku 2003 wymieniono pokrycie dachowe na dachówkę zakładkową. Obecnie pa­łac stanowi własność prywatną i od kilku lat pozostaje nieużytkowany.
Maja Błażejewska
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego" ze strony konserwatora zabytków