W lutym 1864 roku miasto Neustadt zdecydowało o rozpoczęciu najnowocześniejsze na ówczesne czasy inwestycji - gazowni. Obiekt wybudowano na tak zwanej "Łące Sękowej" przy dzisiejszej ul Nyskiej. Piasek murarski do budowy przywieziono z piaskowni w Jindřichovie, a pół miliona cegieł dostarczyła miejska cegielnia. Pracami budowlanymi kierował inżynier Stiefel z Berlina. Budowa rozpoczęta latem zakończyła się już 22 grudnia 1864 roku, a o godz. 18.00 zapłonęła pierwsza latarnia gazowa w mieście. W trakcie otwarcia przemówienie wygłosił burmistrz Kammler, po czym okrzykiem hurra powitano nowe światło. Koszty budowy przekroczyły kwotę 50 000 talarów. Miasto oświetlało wówczas 151 latarni. W nieco późniejszych czasach zaczęto oświetlać także mieszkania. Jeszcze do niedawna można było spotkać domy w których obok elektrycznej istniała również gazowa instalacja oświetleniowa.
---
Początki gazownictwa na Opolszczyźnie wiąże się z inż. Rudolfem Firle, który wybudował i 18 listopada 1862 roku uruchomił gazownię wytwarzającą gaz na bazie węgla kamiennego, którą kierował do 1899 roku, kiedy to przejęta została przez Zarząd Miasta Opola. Dwa lata później powstała gazownia w Prudniku. Gaz wytwarzano w piecach retortowych do listopada 1923 roku, kiedy to pracochłonną metodę zastąpiono produkcją w piecach pionowych systemu Didiera. W latach pięćdziesiątych nastąpiły w opolskim gazownictwie zmiany organizacyjne i poważne zmiany w technologii gazownictwa. W 1954 roku rozpoczęto rozbudowę gazowni w Opolu, a w 1956 roku poprowadzono już gaz koksowniczy do Kędzierzyna z koksowni w Zdzieszowicach. W 1967 rurociąg wysokoprężny połączył Zdzieszowice z Opolem i Wrocławiem. Pozwoliło to wyłączyć z pracy gazownię w Opolu, a następnie gazownie węglowe leżące w pobliżu magistrali, w tym gazownię w Prudniku w 1968 roku.

(uzup. moose)