Do 1991r wszystkie wywrotnice były prawie w całości. Można było wtedy zobaczyć wykorzystanie przy ich konstruowaniu i budowie podstawowych zasad mechaniki. Służyły do przesypywania ładunków masowych z wagonów na podstawione barki rzeczne. Dzięki uwzględnieniu w ich konstrukcji faktu przesunięcia w wagonie pustym w stosunku do pełnego wysokości jego środka ciężkości, nie wymagały obcego napędu i obcej energi. Przy wagonie załadowanym środek ciężkości był nad osią platformy wywrotnicy, a przy pustym pod jej osią. Platforma z pełnym wagonem, po jej odblokowaniu, z małą pomocą dwóch osób obracających dwoma korbkami bez dużego wysiłku przechylała się o ok 45 stopni. Po wysypaniu poprzez odchyloną burtę ładunku, wagon sam z ruchomą platformą powracał do położenia poziomego. Następnie po zablokowaniu platformy i odblokowaniu wagonu, ta sama obsługa przy użyciu liny, bloku i korby wysuwała go pomostem na obrotnicę i dołączała do składu. Ogladałem wtedy całą choć trochę zardzewiałą infrastrukturę kolejową przyległą do tych konstrukcji. Były to trochę zarośnięte w trawie bocznice kolejowe, sprawne i lekkie obrotnice wagonów, oraz pomosty z torami od zwrotnic do budynku wywrotnicy, które przechodziły nad drogą grobli. Niestety w ciągu kilku dni wszystkie dostępne dla facetów z palnikami i złodziei elementy stalowe oraz szyny z bocznic zostały wycięte i wywiezione na złom. Doceniając ich historyczną wartość interweniowałem u miejskiego konserwatora zabytków, ale bez powodzenia.