Wozownia, zwana też budynkiem bramnym, zamykająca poprzecznie dziedziniec i oddzielona od flankującego go Domu Ogrodnika i oficyny dwiema bramami po bokach. Barokowa zbud. ok. 1755, murowana z cegły, otynkowana, piętrowa założona na rzucie prostokąta, z przejazdem bramnym po środku, po bokach którego dwie symetryczne klatki schodowe. Pomieszczenia na wozy na parterze w układzie jednotraktowym, na piętrze mieszkalne w układzie dwutraktowym. Przejazd sklepiony kolebką. Fasady od strony dziedzińca i zewnętrzna 11-osiowe z 1-osiowym pseudoryzalitem po środku, ujętym w pilastry z głowicami rokoko, wspierające za pośrednictwem fragmentów belkowania trójkątne naczółki w których owalne okulusy w rokokowych obramieniach stiukowych. Narożniki podkreślone boniowaniem w tynku. Fasada od strony dziedzińca rozczłonkowana pilastrami o głowicach rokokowych, alterowanymi z lizenami. Okna prostokątne w uszatych obramieniach. Archiwolta bramy zaakcentowana boniowaniem w tynku. Krata w bramie, XIX w. kuta, żelazna z prętów. Dwoje drzwi stolarskich z desek ułożonych w jodełkę, podbitych gwoździami. Dach mansardowy kryty dachówką z ośmioboczną gnaturką po środku zwieńczoną łamanym dachem z prześwitem w formie glorietty, tarczą zegarową u nasady i chorągiewką wiatrową na szczycie.