Schron wybudowany został prawdopodobnie w latach 70-tych i opuszczony przez Rosjan około 1990 roku. Przybliżone pozmiary podziemnej części obiektu - 70x30x10. Był to raczej sztab dowodzenia, z pewnością powiązany ze świdnickim garnizonem. Niewykluczone, że został przerobiony z obiektu magazynowego. Świadczy o tym dosyć lekka konstrukcja obiektu - płytko pod warstwą ziemi i brak -twardych- zabezpieczeń obiektu takich jak grodzie gazoszczelne, kulochwyty, czy wartownie. Wewnątrz obiekt został przebudowany przez Rosjan pod koniec lat 80-tych - na bazie łukowych belek stropowych zbudowano piętro, przepierzenia i wydzielono pomieszczenia. Na tynkach są rosyjskie graffiti z końca lat 80-tych (pojawia się kilka razy skrót ДМБ - demobilizacja, czyżby jak nasza rezerwa?). Między łukami, a ścianami pomieszczeń pozostały pustki o charakterze korytarzy technicznych, bądź wentylacyjnych. Na łukach głównej konstrukcji pozostawiono w niektórych miejscach wymalowane cyrylicą instrukcje - określające miejsce składowania określonych urządzeń technicznych: водило - prowadnica, стеллаж -regały, Подставки под МЗД - miejsce na miny przeciwpiechotne, изделие - wyrób, воздух - powietrze oraz ostrzeżenie o pracy dźwigu (!). Obiekt był zasilany energią z generatorów spalinowych. Na szczycie obiektu wybudowano lekkie budowle pomocnicze w formie murowanych pawilonów - dziś są w ruinie. Przed schronem wyasfaltowano duży plac manewrowy, do schronu doprowadzała także wyasfaltowana droga. Cały las modliszowski w pobliżu schronu naszpikowany jest wykopami pod stanowiska ogniowe, jak i okopami strzeleckimi.