4 stycznia 1421 roku w opolskim grodzie na naradzie u ks. bp. Jana z Leslau ustalono, że należy wybudować nowy szpital wraz z kaplicą z przeznaczeniem dla ludzi w wieku podeszłym. Szpital w kolejnych latach swego istnienia miał różne przeznaczenie. Radca Miasta Hattwich, który był członkiem Kuratorium szpitala św. Aleksego w Opolu, zwrócił się z prośbą do Zgromadzenia Sióstr Pielęgniarek Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka w Münster o przysłanie sióstr do pielęgnacji chorych.
6 lipca 1906 roku ze szpitala św. Adalberta (św. Wojciecha, dzisiejszy gmach Collegium Maius Uniwersytetu Opolskiego), w którym pracowały już od 4 kwietnia 1849 roku przybyły: s. Magna Breyer (przełożona) s. Potamiana Kreienborg, s. Alina Gerschelmann.
W 1912 roku szpita1 rozbudowano. Przybyła czwarta siostra. W tym okresie przebywało w szpita1u 14 mężczyzn i 22 kobiety. W 1920 roku szczególny zaszczyt spotkał dom. Nuncjusz papieski arcybiskup Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI, przebywając w Opolu codziennie odprawiał Mszę św. w kap1icy św. Aleksego. Uczestniczyły w niej siostry i pacjenci szpita1a. W 1921 roku szpital obchodził 500-1ecie swego istnienia. W uroczystości uczestniczył ks. kard. Ado1f Bertram, przedstawiciele Zarządu Miasta Opola, duchowieństwo i inni. W roku 1945 w szpita1u przebywało 50 chorych, pielęgnowało ich 7 sióstr. Przełożoną konwentu sióstr i kierowniczką zakładu była s. Berthuina Gajda.
W roku 1949 zakład upaństwowiono, a od roku 1951 dom funkcjonuje jako Dom Starców Caritas. Na podstawie (D.U. nr 16, poz. 156 - patrz Opole Szczepanowice) kaplica sw. Aleksego przeszła na własność parafii św. Krzyża w Opolu, a zakład na własność zgromadzenia.
Do 1975 roku siostry zajmowały się wystrojem katedry. Dziś pracę tę wykonują Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny. W roku 1980 wybudowano w ogrodzie grotę lourdską ku radości mieszkańców tego domu. Na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w Opolu Wydział Kultury i Sztuki z dnia 24 kwietnia 1974 roku budynek i kap1ica zostały wpisane do rejestru zabytków. W miarę możliwości modernizuje się zakład, by chorzy czuli się w nim jak najlepiej.
Oprócz pracy zawodowej związanej z prowadzeniem zakładu siostry troszczą się o dobro fizyczne i duchowe swoich podopiecznych. Dbają o czystość i wystrój kaplicy, w której codziennie wraz z chorymi uczestniczą w Eucharystii i wspó1nych modlitwach. Starają się stworzyć chorym atmosferę rodziny chrześcijańskiej. Siostry biorą także czynny udział w uroczystościach religijnych w katedrze. Co kwartał organizują dzień skupienia dla współsióstr z rejonu diecezji opolskiej.
Za:
/
