Klasycystyczny dwór wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta z mocno wystę­pującym ryzalitem od strony wschodniej i dobudówkami od północnego wschodu. Dwór jest piętrowy, nakryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami doświetlającymi użyt­kowe poddasze. Piętrowy ryzalit na osi fasady ma formę portyku opiętego półkolumna­mi i zwieńczonego trójkątnym tympanonem. Po wojnie majątek okuniński upaństwowiono a dwór wraz z zabudowaniami gospodarczy­mi użytkowało PGR. Później przez wiele lat obiekt był opuszczony. Już w roku 1959 odno­towano poważne pęknięcia w murach. W roku 1978 okresowo dwór był zamieszkały przez społecznego opiekuna, który przeprowadzał bieżące remonty i zabezpieczył go. W 1980 roku przeszedł w prywatne ręce, jednak nie był użytkowany. Spowodowało to zaniedbanie obiektu i w konsekwencji niezabezpieczony dwór został zrujnowany. Za