Historia sołectwa:
Najstarsza nota źródłowa pochodzi z roku 1257. Wieś wówczas była lokowana na prawie średzkim, które stanowiło polską odmianę prawa magdeburskiego. Sołtys otrzymywał co trzeci fenig z kar sądowych, cztery wolne łany ziemi, karczmę, połowę młyna za czynsz roczny Chłopi - osadnicy otrzymali 6 lat "wolnizny" od czynszów i dziesięcin, po upływie 6-u lat mieli płacić czynsz i dziesięcinę roczną w dwu ratach w wysokści łącznej 1/4 grzywny srebra i 1 małdrat zboża od posiadanego łanu. Wieś znana była pod nazwą Usichsdorff.
21.V.1293 r. w dokumencie wystawionym przez Herborda Kwasa (Quas) jako świadek występował Stanisław z Idzikowic (Ysiksdorff).
W roku 1353 wieś Idzikowice (Usichsdorff) liczyła 49 łanów, allodium i była wsią rycerską. Sołtys posiadał dwa łany ziemi, Henryk Bosera allodium wielkości 3 1/2 łana, inni chłopi gospodarowali na 43 i 1/2 łanach czynszowych z których 10 coruntur i płacono za nie 1 i 1/2 grzywny i 2 skojce. W tym okresie czasu wieś świadczyła na rzecz książęcego grodu wNamysłowie 1 i 3/4 grzywny i 4 małdraty zboża. We wsi znajdował się też młyn.
W roku 1380 książe Konrad II oleśnicki nadał założonemu przez siebie klasztorowi obrządku słowiańskiego w Oleśnicy kościół w Przeczowie i dziesięciny ze wsi Jakubowice i Idzikowice. Bracia słowiańscy zostali wypędzeni z Pragi czeskiej.
W okresie wojen husyckich nie posiadamy źródłowych wiadomości o wsi.
Około roku 1592 ludność wsi zmieniła wyznanie na protestanckie. Brak jest wiadomości z tego okresu czasu o istnieniu kościoła we wsi. Niemniej wiemy, że w roku 1654, gdy rządowa komisja cesarska rewindykowała kościoły na rzecz katolików, we wsi nie istniał już kościół, niemniej protokół wspomina o uprzednim kościele, który był drewniany, posiadał wieżę. Został on zapewne zniszczony w czasie wojny 30 - letniej (1618 - 48).
Protokół powizytacyjny kościoła katolickiego z roku 16668/ podaje że we wsi Idzikowice chłopi posiadają 12 łanów uprawnej ziemi, a szkoła mieściła się w Wilkowie.
W roku 1790 wieś należała do rodziny V.Ohleni dzieliła się na Górne i Dolne Idzikowice. W Dolnych Idzikowicach mieścił się dwór, 2 budynki gospodarcze, 3 służebnych chłopów, 3 wolne ogrodnictwa i 11 służebnych ogrodnictw, 17 gospodarstw, mieszkał 1 tkacz lnu, był 1 folwark, karczma. Ogółem 22 dymy z 127 mieszkańcami i młyn wodny.
W Górnych Idzikowicach, które należały do hrabiego Siegrotha, a uprzednio do Ohlenów znajdował się dwór, mieszkania dwóch oficjantów, mieszkało 4 służebnych chłopów, były dwa ogrodnictwa, 10 łocarzy, 17 gospodarstw i kowal do kucia koni. We wsi znajdował się folwark, 23 dymy i 143 mieszkańców. We wsi były również dwa duże stawy.
Koło wsi znajdował się folwark z owczarnią zwany Dębowym Dworem.
W roku 1844 jak podaje Knie polska ludność nazywała wieś Kędzierzynem ( ? ). We wsi znajdowały się dwa folwarki, 1 wolne sołectwo, 44 domy, 379 mieszkańców (14 katol.), ewangelicka szkoła. Hodowano 1800 owiec. Stał młyn wodny. We wsi mieszkało 4 tkaczy lnu, kowal. Folwark Dębowy Dwór położony był ok. 2 km na płn. - zachód od wsi. Stojący dom dominalny z I połowy XIX w został zbudowany w 1880 roku.
W roku 1895 wieś liczyła 37 domów mieszkalnych, 423 mieszkańców (74 katolików), zaś w roku 1910, 263 mieszkańców.
W roku 1939 wieś posiadała 333 mieszkańców.
Opracowano
na podstawie "Kroniki Gminy Wilków"
R. Majcher Wrocław, 1977r.
Za http://www.wilkow.pl/11/idzikowice.html
