Przypuszcza się, że osadnictwo dotarło w te okolice Bolesławowa około XIV w. i było ono związane prawdopodobnie z działalnością lokalnych kopalń rud żelaza i kuźnic czynnych w dolinie Kleśnicy oraz na ziemiach Strachocina. Z tym osadnictwem późniejsza lokalizacja nie miała żadnego związku. W czasach nowożytnych, gdy szanse na uzyskanie szlachetnych kruszców wzrosły, cesarz Rudolf II wydał w 1578 r. ordunek górniczy, w którym przewidywano założenie wolnego miasta górniczego z urzędem górniczym, usytuowanego w dolinie Białej Lądeckiej lub Morawki. Miasto to miało być lokalnym ośrodkiem górnictwa w okolicy Masywu Śnieżnika. Dla zapewnienia ludności warunków bytowania przewidywano założenie w mieście browaru, słodowni, łaźni, jatek i kramów z chlebem, a samo miasto miał założyć mincerz królewski. Realizując plany ordunku wybrano dla lokalizacji miasta zalesiony teren nad Morawką, w sąsiedztwie tartaku, a samą lokację przeprowadził w 1581 r. ówczesny królewski mincerz Wilhelm von Oppersdorf. Został wytyczony rynek i trzy ulice oraz wzniesiono bardzo skromną zabudowę dla młodych górników (gwarków), złożoną głównie z lepianek. Zbudowano drewniany kościół. Założono w 1582 r. w Bolesławowie urząd górniczy, który miał być zarządzany przez bachmistrza. Już w 1582 r. działały w Bolesławowie jakieś władze miejskie, co sugerowałaby data pierwszych zapisów w księdze miejskiej. Jednak dopiero w 1584 r. nadano miastu właściwe prawa miejskie i herb. Uzyskało ono wtedy liczne przywileje np. nie wystawiało rekruta, miało własną jurysdykcję, wolne było od powinności. Herbem miasta była tarcza podzielona na dwa pola. Na jednym z nich były przedstawione ukośne pasy i litery M K a na drugim literę W. W 1613 r. wybudowano młyn miejski. Według Aleuriusa, którego dzieło wydano ok. 1625 r., w dawniejszych czasach w okolicach Bolesławowa wydobywało się krótko złoto i srebro. W miarę szybko okazało się, że lokalne złoża są niewielkie, w związku z czym górnictwo podupadło. W rezultacie tego Bolesławów nie miał już podstaw egzystencji jako ośrodek górniczy. Potwierdzają to dane z początku XVIII w. według, których do 1610 r. miasto zasiedlili raczej rzemieślnicy. Spowodowało to m.in. że ówczesny starosta Hrabstwa Kłodzkiego nałożył na ludność miasta obowiązek robocizny przy wyrębie lasów i spławianiu drewna do Kłodzka. W wyniku skarg mieszkańców Bolesławowa i carskiej decyzji z r. 1612 r. starosta musiał respektować prawa miejskie. Pozycja jeszcze bardziej osłabła przez działania wojenne w czasie wojny trzydziestoletniej, po której Bolesławów był już tylko małym, rzemieślniczym osiedlem. W 1631 miasto zamieszkiwało tylko 16 mieszczan. W 1640 r. odnowiono miastu urbarz. Około 1665 r. próbowano jeszcze ożywić górnictwo, ale szybko tego zaniechano. Do 1684 r. Bolesławów był miastem kameralnym, a od 1684 r., został sprzedany Althannom z Międzylesia, został włączony do klucza Stronie. W latach 1680 i 1714 miasto nawiedzała zaraza. W XVIII w. Bolesławów uzyskiwał nieliczne przywileje. I tak w 1705 r. cesarz Józef I zezwolił na prośbę Anny Theresii hrabiny von Althann, na urządzenie w mieście dwóch jarmarków rocznie. Drugim nowym przywilejem było uzyskanie w 1739 r. przez magistrat od cesarza Karola VI przywileju wyższego sądownictwa nad mieszkańcami miasta. W końcu XVIII w. Bolesławów był miastem akcyzowym. Już w I połowie XIX w. w przewodnikach wymieniano Bolesławów jako miejsce godne odwiedzenia. W okresie dalszego rozwoju turystyki i rozwoju sieci dróg w Górach Bialskich miejscowość zyskała popularność jako miejsce wypoczynkowe i wypadowe w Góry Bialskie. Znajdowały się tu hotel i dwie gospody. W latach dwudziestych XX w. zaczęto doceniać otoczenie Bolesławowa jako dobre do uprawiania sportów zimowych. Od około 1929 r. funkcjonowało w miejscowości schronisko młodzieżowe. Rozwijało się narciarstwo i m.in. w oparciu o zarządzenie wydane w Berlinie w 1927 r. prowadzone były kursy jazdy na nartach. Tu też miał swoją siedzibę wrocławski ośrodek sportowy. Koło miejscowości znajdowały się skocznia narciarska, tory saneczkowe, pólka narciarskie. Organizowano tu też zawody narciarskie i festiwale zimowe. Za . Tu urodził się Feliks Jud, Wolfgang Vogel . Pracował tu jako nauczyciel Fred (Alfred) Weiss , malarz, rysownik, był uczniem Franza Josepha Wagnera . Wykonywał ilustracje do regionalnego kalendarza Guda Obend i Ferieobend. W 1943r. powołany został do wojska, służył na froncie wschodnim. Po wojnie zamieszkał w Wessum. Był członkiem Kłodzkiej Grupy Artystycznej. Mieszkańcy w 1937r. . Wysokość 565-595 m n.p.m.

Oprac. Z. Waluś