Zespół Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego w Legnicy ma w historii miasta bogatą tradycję i znaczące miejsce. Od początku istnienia szkoła kształci dla potrzeb środowiska wykwalifikowane kadry ekonomistów, handlowców, pracowników administracji, doskonaląc z każdym rokiem formy i metody pracy oraz dostosowując profile kształcenia do zmieniających się potrzeb rynku pracy. Obecnie szkoła kształci w zawodach:
- technik ekonomista,
- technik handlowiec,
- technik hotelarstwa,
- technik obsługi turystycznej.
Zespół Szkół Ekonomicznych mieści się w budynku zbudowanym w latach 1853-1856, gdy po rozebraniu terenu pofortecznego nastąpiła rozbudowa Legnicy. Trzykondygnacyjny, neorenesansowy, o symetrycznej kompozycji budynek składa się z trzech ustawionych w podkowę skrzydeł, które zamyka od ulicy Szkolnej jednokondygnacyjny budynek, mieszczący dziś salę gimnastyczną. Obiekt ten po zakończeniu II wojny światowej został przekazany miastu przez władze radzieckie 24 lipca 1946 r. W akcie przekazania znajdujemy następującą adnotację:
„ Przy przystosowaniu budynku na szkołę dowództwo rosyjskie przeprowadziło prace remontowo-budowlane (sztukatorka, bielenie, oszklenie, remont drzwi i ram) co wyniosło zgodnie z rachunkiem 30 023 ruble i 21 kopiejek w cenach rosyjskich. Budynek przekazano w stanie gotowości do eksploatacji bez żarówek elektrycznych”.
Z dniem 1 września 1946 r. utworzono w budynku Państwowe Gimnazjum Handlowe. Akt otwarcia szkoły podpisał ówczesny Minister Oświaty, Czesław Wycech. Po dokonaniu naboru, 28 października, naukę w klasie koedukacyjnej rozpoczęło 33 uczniów. Następna klasa licząca 39 chłopców rozpoczęła zajęcia dydaktyczne 5 listopada, a w 40-osobowej klasie dziewcząt pierwsze lekcje odbyły się 11 listopada 1946 roku. W tych trzech równoległych oddziałach klasy pierwszej uczyło wówczas pięciu nauczycieli: Halina Szurkowska, Bronisław Kalinowski, Mieczysława Woźniakowa, Helena Wanowska i Emil Górski. Dyrektorem szkoły został Marian Szarkowski. W pierwszym roku nauki uruchomiono kursy przygotowujące do tzw. małej matury oraz kursy handlowe dla pracujących. Powiększyło się grono pedagogiczne o 8 osób (Stanisława Koza, Stanisława Andruszko, Edward Karczewski, Zygmunt Rzepecki, Antoni Tołkaczewski, W. Czyściakówna, Stefania Filo, ks. Tadeusz Łęczyński).
Nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Funkcję tę od marca 1947 r. objął Bronisław Kalinowski. Szkoła, nosząca już nazwę – Państwowe Gimnazjum i Liceum Handlowe w Legnicy, podlegała w tym czasie bezpośrednio Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu, a następnie Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego we Wrocławiu.
W roku szkolnym 1947/48 dyrektorem był S. Szarkowski, a w 1948/49 Janina Degórska. Okres ten charakteryzował się ciągłym wzrostem liczby uczniów i częstymi zmianami w radzie pedagogicznej oraz kierownictwie szkoły.
W roku szkolnym 1949/50 obok Państwowego Gimnazjum Handlowego i Liceum Handlowego utworzono trzyletnie Państwowe Liceum Administracyjno-Handlowe I stopnia, w którym nauka kończyła się egzaminem kwalifikacyjnym. Po niedługim czasie Rada Pedagogiczna liczyła już 25 osób i funkcjonowały następujące typy szkół i kierunki kształcenia:
– Państwowe Liceum Administracyjno-Handlowe I stopnia,
– Państwowe Technikum Administracyjno-Gospodarcze I stopnia, 3-letnie,
– Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze II stopnia, 2-letnie,
– Państwowe Technikum Administracyjno-Gospodarcze dla Dorosłych I stopnia, 4-letnie,
– Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze dla Dorosłych II stopnia, 3-letnie.
Obowiązki dyrektora powierzono Hipolitowi Jakimczykowi. Jego zastępcą został p. Żołnierek, a od 1 lutego 1951 r. Michał Domagała.
Ważne dla szkoły zmiany nastąpiły w roku 1951/52. Podzielono majątek, nauczycieli oraz uczniów i w tym samym budynku utworzono dwie nowe, niezależne od siebie jednostki. Technikum Handlowe podległe Ministerstwu Handlu Wewnętrznego oraz Technikum Finansowe podległe Ministerstwu Finansów. Od tej pory przez 24 lata każda z tych szkół tworzyła własną historię, rywalizując niejednokrotnie ze sobą.
Technikum Handlowe o kierunku – administracja handlu – kształciło początkowo
w specjalności „finanse przedsiębiorstw handlowych”. W 1956 roku zostało ono przejęte przez Centralę Rolniczej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, a następnie w 1966 roku na Zespół Szkół Zawodowych CRS „Samopomoc Chłopska”.
Początkowo dyrektorem tej szkoły był Michał Domagała, a następnie Zygmunt
Mosur. W skład Rady Pedagogicznej wchodzili nauczyciele: Marcin Dobrowolski,
Maria Chomoń, Roman Prysak, Emilia Witkowska, Stanisław Kaprocki, Zygfryd Panasewicz, Józef Bieniek, Bronisław Bober, Stanisław Kamieniarz, Emil Górski.
Od roku 1960 do 1971 szkołą kierował dyrektor Stanisław Kijek, a jego wieloletnim zastępcą był Tadeusz Ciechomski. Pełnił on również funkcję dyrektora. W latach 1962-69 zastępcą dyrektora był również Marian Wojtyła. Do roku 1975 kolejnymi dyrektorami szkoły byli:w latach 1971-74 Aleksander Matuszewski (jego zastępcami byli: Tadeusz Ciechomski i Czesław Handschuh), a w 1974-75 Jarosław Wyszowski (zastępcami: Tadeusz Ciechomski i Sylwia Arkita).
Zespół Szkół Zawodowych CRS „Samopomoc Chłopska” był placówką o dużym znaczeniu dla środowiska i dawał ogromne szanse w uzyskaniu zawodu przez młodzież wiejską.
W tym czasie Zespół Szkół Zawodowych CRS „Samopomoc Chłopska” obejmował:
– Technikum Ekonomiczne o specjalności handlu spółdzielczego,
– Technikum Ekonomiczne o specjalności wiejskiego obrotu towarowego,
– Zasadniczą Szkołę Handlową,
– Spółdzielczą Szkołę Ekonomiczną dla absolwentów liceów ogólnokształcących
o specjalności organizacja i ekonomika transportu samochodowego,
– Wydział Zaoczny Technikum Ekonomicznego i Zasadniczej Szkoły Handlowej.
W 1966 roku na 20-lecie ZSZ „CRS” w 23 oddziałach pobierało naukę 900 uczniów,
a Rada Pedagogiczna liczyła w tym czasie 33 osoby.
Technikum Finansowe przechodziło również dynamiczny rozwój. Podstawę prawną otwarcia szkoły stanowiło Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1951 r. Od 1 września szkoła rozpoczęła pracę już jako samodzielna jednostka o nazwie Technikum Finansowe Ministerstwa Finansów, kształcąc w kierunku administracyjno-handlowym i w specjalnościach „finanse przedsiębiorstw przemysłowych” oraz „administracja finansów państwa”. Kierował tą placówką Hipolit Jakimczyk. Funkcję dyrektorów pełnili również Stefan Sadkiewicz i Tadeusz Róg. Najstarszymi członkami Rady Pedagogicznej byli m.in. Mikołaj Dmytruk, Waleria Zarzycka, Henryk Młotkowski, Kazimierz Grodecki, Tadeusz Kostecki, Stanisław Ferysiuk, Tadeusz Łapiński, Anastazy Komorowski, Huk i ks. Tadeusz Łęczyński. W latach 1953-73, czyli przez okres 20 lat, dyrektorem szkoły był Lech Konopka, a jego zastępcami kolejno: Tadeusz Róg, Wiesław Dudek, Stanisław Włodarczak, Aleksander Matuszewski, Mieczysław Michalski.
W roku 1955/56 szkoła zmieniła nazwę na Technikum Rachunkowości Ministerstwa
Finansów, a od 1 stycznia 1957 r. na Technikum Ekonomiczne podległe Ministerstwu Oświaty. W połowie lat pięćdziesiątych grono pedagogiczne powiększyli tacy nauczyciele jak: Bożena Klass, Anna Włodarczak, Stefania Błaszak, Helena Konopka, Danuta Pasiniewicz-Dudek, Wiesław Dudek, Zygmunt Wysoczański, Aleksander Matuszewski, Zygfryd Panasewicz, Władysław Suty, Alfred Krzywoń. W tym okresie w Technikum funkcjonowały następujące typy szkół i specjalności:
– 5 letnie Technikum Ekonomiczne dla młodzieży, a od 1967 roku 4 letnie Liceum Ekonomiczne,
– Technikum Ekonomiczne dla pracujących,
– Punkt konsultacyjny Zaocznego Technikum Ekonomicznego we Wrocławiu oraz filie w Brzegu Dolnym i Wołowie,
– Zasadnicza Szkoła Handlowa,
– Zasadnicza Szkoła Handlowa dla pracujących,
– Technikum Przemysłu Piekarniczego (lata 1957-59).
Szkoła kształciła uczniów w specjalnościach takich, jak: ekonomika i organizacja przemysłu, ogólnoekonomiczna, finanse i rachunkowość, statystyka, administracja terenowa, przetwórstwo roślin spożywczych.
1 marca 1964 r. – Technikum Ekonomiczne otrzymało sztandar oraz imię patrona – Stefana Żeromskiego. Tradycją szkoły stały się uroczyste dni patrona przypadające na 20 listopada.
W 1967 r. – Technika Ekonomiczne zostają przekształcone na Licea Ekonomiczne.
Następcą dyrektora Lecha Konopki został w roku 1973/74 Tadeusz Frankowicz, a rok później kadra kierownicza powiększyła się o nowego zastępcę, którym została Helena Konopka.
Dalsze zmiany w strukturze organizacyjnej szkoły przyniósł rok szkolny 1975/76.
1 września nastąpiło połączenie obu szkół, tj. Liceum Ekonomicznego im. Stefana Żeromskiego i Zespołu Szkół Zawodowych CRS w Zespół Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego, podległy bezpośrednio Kuratorium Oświaty i Wychowania w Legnicy. Na czele zespołu kierowniczego stanął dyrektor Zbigniew Fuczkiewicz,natomiast wicedyrektorami zostali ds. pedagogicznych dla dawnego Liceum Ekonomicznego – Mieczysław Michalski, a w rok później Jerzy Miszko, ds. pedagogicznych dla dawnego CRS – Sylwia Arkita, ds. wydziału zaocznego – Tadeusz Ciechomski i dla zmiany popołudniowej Zofia Tomicka-Flasza. Rok szkolny w sali widowiskowej Teatru Dramatycznego rozpoczęło uroczyście 1459 uczniów i 55nauczycieli.
Nastąpił trudny okres integracji obu szkół, rozdzielonych przed 24 laty. Wprowadzono nowe kierunki szkolenia, zniesiono wąskie specjalności, wprowadzono zaś szkolenie szerokoprofilowe oraz przejście na system nauczania w pracowniach przedmiotowych. Przeprowadzono generalny remont szkoły. Powstała biblioteka z czytelnią oraz Klub Nauczycielski.
15 marca 1977 roku dyrektorem zespołu został Zdzisław Kisiel, który pełnił tą funkcję przez 25 lat. Na przestrzeni mijających lat wspierali go wicedyrektorzy: Jadwiga Mielniczuk, Feliks Pelczar, Stefania Błaszak, Irena Foremniak, Jerzy Miszko, Jerzy Ulewski, Krystyna Wanat, Barbara Harasimowicz. Kierownikiem szkolenia praktycznego od 1984 r. została Helena Sitko. Natomiast obowiązki Kierownika Wydziału dla Dorosłych pełniła Irena Jadłosz, a następnie od 1 września1998 r. Małgorzata Boczoń.
W roku szkolnym 1977/78 funkcjonowały następujące typy szkół:
– Liceum Ekonomiczne o specjalnościach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw przemysłowych, ekonomika i organizacja przedsiębiorstw handlowych, finanse
i rachunkowość;
– Liceum Ekonomiczne po Zasadniczej Szkole Zawodowej w specjalności wiejski obrót towarowy i Liceum Zawodowe w specjalności – sprzedawca-magazynier;
– Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształciła młodzież w zawodzie sprzedawca.
Wydział Zaoczny obejmował:
– Liceum Ekonomiczne Zaoczne o specjalnościach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, ekonomika i organizacja przedsiębiorstw handlowych;
– Liceum Ekonomiczne Zaoczne po Zasadniczej Szkole Handlowej o specjalnościach ekonomika i organizacja przedsiębiorstw handlowych;
– Średnie Studium Zawodowe Zaoczne o kierunkach: społeczno-prawnym i operatywno-handlowym;
– Policealne Studium Zawodowe Zaoczne z kierunkami: ekonomika pracy, płac i spraw socjalnych oraz statystyka.
Pod koniec lat 70-tych Zespół Szkół Ekonomicznych przeszedł jeszcze jedną reorganizację. 1 września 1978 roku usamodzielnił się Wydział Zaoczny. Utworzono bowiem Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów. Wydział ten, mający już oddzielne kierownictwo, pozostał jednak w tym samym budynku administrowanym przez dyrekcję Zespołu Szkół Ekonomicznych. Do pracy w CKUE przeszła też część grona nauczycielskiego. Rok później, tj. 1 września 1979 roku z Zespołu Szkół Przemysłu Spożywczego przejęta została do Zasadniczej Szkoły Zawodowej – młodzież kształcąca się
w zawodach: kucharz-garmażer, kucharz i kelner oraz nauczyciele przedmiotów kierunkowych: Krystyna Górska i Maria Ostrowska. Utworzono nową, świetnie wyposażoną pracownię gastronomiczną. Powołano na stanowisko wicedyrektora Stefanię Błaszak,
a w dwa lata później Feliksa Pelczara. Pedagogiem szkolnym został Stanisław Kijek.
Do roku 1986/87 funkcjonował przy szkole internat. W 1947 r. mieścił się on
w dwóch budynkach przy ulicy Reymonta. Pod numerem 5 mieszkały dziewczęta, a pod numerem 15 chłopcy. W 1950 roku internat żeński przeniesiono na ul. Kingi 5. Kierownikiem obu internatów był Franciszek Zywert. W latach późniejszych, po rozdzieleniu się szkół internat Technikum Handlowego CRS zajął budynek przy ul. Skarbowej 1, a internat Technikum Ekonomicznego przy ul. Armii Czerwonej 12. Natomiast po połączeniu się szkół w 1975 roku pozostał szkole jeden internat dla dziewcząt, mieszczący się przy ul. Skarbowej 1. Wieloletnimi kierownikami internatu były: Krystyna Pietkiewicz i Anna Kargol. Obydwa internaty osiągały znaczące sukcesy w pracy wychowawczej i opiekuńczej. Wyrazem tego było m.in. zdobycie przez Zespół Szkół Zawodowych CRS I miejsca na Dolnym Śląsku w Konkursie na najlepszy Samorząd Internatów, jak również zajęcie II miejsca w 1970 roku w Przeglądzie Zespołów Artystycznych Internatów oraz II miejsce w IV Rejonowym Przeglądzie Zespołów Estradowych Rad Internackich w roku 1972. Likwidacja internatu nastąpiła w 1986 roku, a ostatnią jego kierowniczką była Maria Knapek.
Po 40 latach, w rok swojego Jubileuszu, Zespół Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego w Legnicy miał następującą strukturę organizacyjną:
– Liceum Ekonomiczne, 4-letnie, kształciło w kierunkach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, administracja państwowa, finanse i rachunkowość;
– Zasadnicza Szkoła Zawodowa, 3-letnia, kształciła w zawodach: sprzedawca, kucharz, kelner;
– Policealne Studium Administracji Państwowej.
1 lipca 2002 r. dyrektorem Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego została Irena Foremniak. Natomiast wicedyrektorami byli: Małgorzata Boczoń, Barbara Harasimowicz, Michał Mulik, Krystyna Wanat. Kierownikiem szkolenia praktycznego była Helena Sitko.
5 czerwca 2003 r. został ufundowany sztandar Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego.
1 września 2003 r. do Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego został dołączony Zespół Szkół Odzieżowych, a Grażyna Stangret została wicedyrektorem szkoły. Zajęcia dydaktyczno wychowawcze odbywały się w trzech budynkach (Pl. Słowiański 5, Tatrzańska 8, Powstańców Śląskich 3). Od 1 września 2005 r. – w wyniku reorganizacji Zespołu Szkół Ekonomicznych, zajęcia dydaktyczno-wychowawcze odbywały się w dwóch budynkach (Pl. Słowiański 5 oraz przy Powstańców Śląskich 3).
1 września 2007 r. dyrektorem Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego została Małgorzata Boczoń, która pełni tę funkcję do chwili obecnej. Wicedyrektorami: zostały: Barbara Harasimowicz, Elżbieta Chojnacka oraz Krystyna Wanat ( do 31 sierpnia2011 r.). Kierownikiem szkolenia praktycznego do 31 sierpnia 2010 r. była Helena Sitko.
Od 1 września 2009 r. do 30 czerwca 2012 r., w wyniku reorganizacji Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Stefana Żeromskiego, zajęcia dydaktyczno-wychowawcze odbywały się w dwóch budynkach: Pl. Słowiański 5 oraz ul. Lotnicza 26.
1 września 2010 r. kierownikiem szkolenia praktycznego została Grażyna Juchnik, która obecnie pełni funkcję koordynatora ds. szkolenia praktycznego.
Do roku szkolnego 2013/2014 mury szkoły opuściło 16 567 absolwentów.
Za http://zse-legnica.pl/historia-szkoly-2/