Na Ślęży spotyka się nieco tajemnicze obiekty określane jako „zagrody dla bydła”. Takie „trywialne” przeznaczenie budzi opory miłośników tajemnic i niesamowitości, którzy wysuwają rozmaite, często ezoteryczne, hipotezy ich powstania i bałamutnie informują o rzekomych bioenergetycznych właściwościach ogrodzonych obszarów. Zagrody ślężańskie z reguły mają kształty równoległoboków, często prostokątów, o bokach od kilkunastu do 70 m. Boki tych czworokątów są utworzone z niskich (poniżej jednego metra) nasypów kamiennych lub – rzadziej – murków ułożonych z dopasowanych głazów. Wnętrza ogrodzonych placyków są na ogół oczyszczone z kamieni i wyrównane. Obecnie część ogrodzeń kamiennych jest trudna do zauważenia w terenie ponieważ zarasta je las i pokrywa gruba warstwa liści. W tych lepiej zachowanych widać pewną prawidłowość: w najniżej położonym kącie zagrody znajduje się wąska przerwa w ogrodzeniu stanowiąca swoistą bramkę, która być może umożliwiała spłynięcie roztopionego wiosną śniegu, a w czasach kiedy zagrody spełniały swą rolę, była zamykana jakąś drewnianą zaporą. Dotychczas na mapach zaznaczano zaledwie kilka spośród dwudziestu kilku zagród zgrupowanych w 17 opisanych tu miejscach. Numeracja zagród jest wg malejącej wysokości n.p.m. [wk]