adamn°
Sala została wyposażona w roku 1753. Renowacja, polegająca na usunięciu okien przesuwanych i wbudowaniu skrzydłowych, została przeprowadzona w roku 1851. Tektoniczny podział sali został przeprowadzony przez Johanna Boumananna. W klasycystycznej prostocie widać wpływ francuskiego architekta Germaina Noffranda. Drewniana boazeria jest podzielona w proste linie. Elementy stylu rokoko zostały oszczędnie uwidocznione w przypadku ram obrazów, supraport i luster. Tylko w przypadku pozłacanych ornamentów ...
adamn°
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Sala została wyposażona w roku 1753. Renowacja, polegająca na usunięciu okien przesuwanych i wbudowaniu skrzydłowych, została przeprowadzona w roku 1851. Tektoniczny podział sali został przeprowadzony przez Johanna Boumananna. W klasycystycznej prostocie widać wpływ francuskiego architekta Germaina Noffranda. Drewniana boazeria jest podzielona w proste linie. Elementy stylu rokoko zostały oszczędnie uwidocznione w przypadku ram obrazów, supraport i luster. Tylko w przypadku pozłacanych ornamentów sufitów i w przypadku pozłacanych elementów stołów ornamenty stylu rokoko zostały bardziej uwidocznione. Nastrój sali balowej podkreślała boazeria pomalowana na kolor pomiędzy blado zielonym i matowo różowym, sklepienie sufitu, opuszczony gzyms z pozłacanymi girlandami kwiatowymi. Trzy kanapy (pierwotnie stały wzdłuż długiej ściany), trzy konsole pomiędzy oknami, ramy z pięciu luster i dwa lustra nad kominkami jak również pięć supraportów dostarczył w 1752 roku poczdamski rzeźbiarz Johann Michael Hoppenhaupt. Zadziwiająca jest różnorodność jaką autor rozwinął z motywów stylu rokoko. W każdym projektowanym przez niego pomieszczaniu pojawiały się inne elementy. Lustra pochodziły z berlińskiej manufaktury. Pięć ogromnych supraportów namalował Abraham Dubuisson. Dekoracją sufitu, ozdobami gzymsów i sztukaterią marmuru wokół kominków zajął się Johann Georg Merck. Wykonawca obu kominków nie jest znany. Jeśli nie pochodzą z Poczdamu, mogły być wykonane przez Albrechta Siegwitza, który wykonywał w roku 1753 prace dla zamku. Osiemnaście tapicerowanych krzeseł, które odbiegają od eleganckiego wystroju, dołączono do wystroju w późniejszym okresie. Stojący w rogu londyński zegar pochodził z miejskiego zamku berlińskiego i został zakupiony w 1927 roku. Układaniem podłogi zajął się w lutym 1753 roku wrocławski stolarz Claus Martin Wy. Zastawa na konsolach należała do wrocławskiego serwisu Fryderyka Wielkiego. Została zamówiona w 1767 roku. Manufaktura po raz pierwszy obok elementów stylu rokoko użyła także elementy klasycystyczne.
|
|||||||||||||||||||||
|
||
|
||