Malowniczo położony kościółek, w znaczny oddaleniu od wsi, pomiędzy nią a Strupicami, które współcześnie są osiedlem mieszkaniowym Jeleniej Góry – Zaborze, wybudowany został w 1574 roku jako woto ocalałych od zarazy („czarna śmierć”?). Być może z tego powodu wzniesiono budowę znacznie oddaloną od wsi przy cmentarzu, na którym pochowano licznych zmarłych. Ciekawostką jest, że w czasie jej budowy większość mieszkańców uznała już protestantyzm. Dlatego wkrótce po wybudowaniu kościoła przez grupę ocalałych katolików świątynię przejęli ewangelicy. Kościół tworzy prostokątna, dwuprzęsłowa sala, do której od północy przylega prostokątna zakrystia. Prezbiterium jest sklepione kolebkowo z głębokimi lunetami, tworzącymi układ krzyżowy. Na całej długości ściany zachodniej i północnej zachowała się drewniana empora, wsparta na słupach, z których północny ma trzon o formie warkocza. Bryła kościoła bardzo prosta, nakryta wspólnym, dwuspadowym dachem oraz siedmioboczną sygnaturką. Od zachodu istnieje ostrołuczny portal. We wnętrzu zachował się barokowy ołtarz główny z drugiej ćwierci XVII wieku, ambona z lat 1654 – 1668, prospekt organowy z XVIII wieku, a także kilka obrazów z XVIII wieku. Wg.