W 1577 roku wieś zakupił Fabian von Reichenbach. W jego rękach Rudnica była do 1589 roku. Kolejny etap rozbudowy obiektu o trzecie skrzydło przypada na lata 80 - 90 XVI wieku. Po dobudowaniu trzeciego skrzydła powstała pałacowa bryła na rzucie podkowy w półotwartym dziedzińcem. Skrzydło to posiada cechy wspólne z północnym, jednak dekoracji sgraffitowej już nie kontynuowano. Ponad 100 lat później nastąpiło kolejne przekształcenie obiektu (faza II - okres baroku) dokonane w 1715 roku lub w 1718. przez ówczesnego właściciela Christiana Moriz von Hugwitz. W tym czasie pałac uzyskał zwartą formę czworoboku poprzez dobudowę czwartego, południowego skrzydła, którym zamknięto niewielki dziedziniec, na którym założono dwukondygnacyjny krużganek, którego relikty zachowane są przy skrzydle zachodnim, północnym i wschodnim. W ramach przebudowy pałac uzyskał bogatą szatę barokową, a funkcja fasady została przeniesiona na elewacje północną, w której środkowej części umieszczono reprezentacyjny portal Poprzez wprowadzenie nowych okiem część sgraffitów została zniszczona, pozostałą zaś zasłonięto, pokrywając elewację gładkim tynkiem. W narożnikach budowli umieszczono barokowe szczyty w wolutami. Pałac w dalszym ciągu otoczony był fosą. W 2. połowie XIX wieku nastąpiła III faza przebudowy przypadająca na okres klasycyzmu. Rezydencja została przebudowana przez ówczesnych właścicieli von Sternbergów. W 1845 roku właścicielem dóbr był Konrad von Sternberg. Zasypano wówczas anachroniczną już fosę, otoczenie natomiast zostało ukształtowane na park w stylu angielskim. Wszystkie fasady zostało otynkowane oraz otrzymały boniowanie w partii przyziemia. W ten sposób powstał typowy dla klasycyzmu wysoki cokół i delikatniejszy, naśladujący boniowanie rysunek w tynku w obrębie wyższych kondygnacji. Funkcja fasady została przeniesiona po raz kolejny i ostatni na elewację południową. Stanął tu monumentalny antykizujący portyk kolumnowy, złożony z czterech kolumn w porządku jońskim wspierających dach i odpowiadających im pilastrów przyściennych, zwieńczonych belkowaniem i trójkątnym tympanonem. Z tego portyku zachowane są obecnie szczątki schodów oraz jońskie pilastry na przedłużeniu kolumn
, W tym czasie została też podwyższona wieża w formach neogotyckich otrzymując zwieńczenie złożone z drobnych form machikułowych i krenelażu oraz niewielkie kluczowe strzelnice. W takich formach pałac dotrwał do końca II wojny światowej, ... na podstawie artykułu
autor M. Pszczółkowski