Pierwszy budynek szkolny powstał w Grabownie Wiekim w 1704 roku. W tym czasie wieś liczyła 72 gospodarstwa. Za każde dziecko uczące się czytać płacono 9 Halerzy, a kiedy uczyło się pisać i rachować płacono tygodniowo 1 grosz srebrny. Początkowo nauczycielami byli pisarze kościelni. Pierwszym zarejestrowanym w 1721 roku nauczycielem był Eliasz Maticzka, a jego następcą syn Ernest Maticzka. W roku 1823 nauczycielem został tutejszy organista Karol Ratisch (1830-1878), który zasłużył się jako reformator szkoły. W latach 1830-1861 liczba uczniów systematycznie wzrastała. W roku 1830 było 97 wychowanków, a w roku 1861 aż 160. Ze względu na tak znaczny przyrost uczniów Karolowi Ratsch przydzielono pomocnika. W 1893 roku oddano do użytku nowy budynek szkolny, który posiadał 3 pomieszczenia klasowe i mieszkalne dla nauczycieli.

W latach 1893-1945 roku w pięciu klasach uczyło się średnio 175 uczniów. Liczba nauczycieli na przestrzeni tych lat stopniowo wzrastała. W roku 1930 było ich dwóch, a w roku 1945 już sześciu.

Po wojnie 5 września 1945 roku szkoła wznowiła swą dzałalność. Tego dnia odbył się uroczysty akt otwarcia polskiej szkoły publcznej w Grabownie. Ponieważ poprzedni budynek został zniszczony  w wyniku działań wojennych, na nową szkołę wybrano pałac. Szkołę stanowiła piękna budowla o powierzchni 883 m kwadratowych. W budyku szkolnym znajdowało się 5 klas, pracownia, sala gimastyczna, biblioteka, pokój nauczycielski i mieszkanie kierownika. W roku 1947 było 7 klas. W 1966 roku wprowadzono 8 klasę.

W latach 1961-1972 w budynku była również Szkoła Przysposobienia Rolniczego oraz Uniwersytet Powszechny. W roku 1972 założono na terenie szkoły ognisko przed szkolne, działające w wymiarze 9 godzin tygodniowo, a obejmujące swą działalnością wychowawczo-dydaktyczną dzieci 6-letnie, nie uczęszczające do przedszkola. Po 9 latach, w 1981 roku zlikwidowano ognisko przedszkolne i wprowadzono oddział 6-latków chodzącyh do szkoły. W roku 1976 rozpoczęto budowę pawilonu który miał spełniać rolę zastępczego budynku szkolnego. Z braku funduszy pawilon ten stał się budynkiem szkolnym. W roku 1985 szkoła stała się samodzielną placówką. Od stycznia 1991 organem prowadzącym jest Zarząd Miasta i Gminy w Twardogórze. Dzięki funduszom gminnym, przeprowadzono w roku szkolnym 1990-1991 remont klas i docieplenie budynku.

Przyszły nowe czasy dla szkoły. Od 1 września 2003 roku dzieci rozpoczęły zajęcia w nowo wyremontowanej i powiększonej szkole. Wszystkie pomieszczenia wyposażono w nowoczesne urządzenia. Takie wyposażenie otrzymała sala informatyczna, wyposażona w nowe komputery i dostęp do internetu. Natomiast 24 kwietnia 2004 roku oddano uczniom szkoły i lokalnej społeczności salę gimnastyczną o powierzchni 1. 104,56 m kwadratowych, kubatura 8.780 m sześciennych. Trybuna z 60 miejscami siedzącymi i 100 miejsc stojących na galeriach, pełne zaplecze sanitarne, szatnie, umywalki, natryski, pomieszczenie dla trenerów, magazyn sprzętu sportowego, siłownia, kotłownia zasilana gazem ziemnym. Dzięki takim warunkom dzieciom łatwiej się uczyć i zdobyć potrzebne kwalifikacje w życiu.