Hutę w Osiecznicy otwarto w 1842 r. jako filię huty z Baruth (
) należącej do rodziny Solmsów. W kolejnych latach stawiano nowe piece, było ich trzy. Powstała też szlifiernia szkła. Produkowano typowe dla Dolnego Śląska cięte kryształy, szkło oświetleniowe, szkło dęte i taflowe. Ożywienie gospodarcze przerwała I w.ś. Pod koniec 1914 r. jak robotników wzięto na wojnę, hutę w Baruth musiano zamknąć. Zamówienia przejęła huta w Osiecznicy. Skutki wojny też odczuwano w hucie Andreasa, brakujące składniki do produkcji zastępowano dostępnymi, tańszymi. Zamiast sody, np. stosowano siarczany jako topnik, co odbijało sie na jakości i kolorze szkła. Później huta w Osiecznicy stała się spółką akcyjną. [Tado]