Zespół pałacowo parkowy w Grodziszczu -(niemiecka nazwa Lampersdorf) W 1510 roku jako posiadacz Grodziszcza Dolnego występował Albrecht von Pogrell, w 1556 bracia Georg i Sigmund, a w 1615 wymieniono ostatniego z rodu Balzera von Pogrell. Prawdopodobnie to oni w połowie XVII wieku wznieśli renesansowy dwór. Podczas lub po wojnie 30 letniej zmienili się właściciele wsi. W 1784 roku wieś należała już do Ernestine Juliane von Thielau (ur. około 1775 roku - zm. 9 listopada 1828 roku w Grodziszczu - ...
Zespół pałacowo parkowy w Grodziszczu -(niemiecka nazwa Lampersdorf) W 1510 roku jako posiadacz Grodziszcza Dolnego występował Albrecht von Pogrell, w 1556 bracia Georg i Sigmund, a w 1615 wymieniono ostatniego z rodu Balzera von Pogrell. Prawdopodobnie to oni w połowie XVII wieku wznieśli renesansowy dwór. Podczas lub po wojnie 30 letniej zmienili się właściciele wsi. W 1784 roku wieś należała już do Ernestine Juliane von Thielau (ur. około 1775 roku - zm. 9 listopada 1828 roku w Grodziszczu - Lampersdorf). W 1870 nadal wymienione jest nazwisko von Thielau. W 2 połowie XIX wieku dwór został przebudowany. Pałac ma kształt podkowy z dziedzińcem otwartym w kierunku folwarku Jest to budowla murowana, trójtraktowa, dwukondygnacyjna, nakryta była dachem mansardowym. Po 1945 roku w zespole dworskim i folwarku ulokowano PGR, które doprowadziło je do ruiny. W skład zespołu wchodzą ponadto: ogrodzenie z 2 poł. XIX w., oficyna mieszkalna z ok. 1880 roku, oficyna gospodarcza z ok. 1870 roku, oficyna gospodarcza z XIX/XX wieku, dawna owczarnia murowana z 2.poł. XIX wieku, spichlerz murowany z ok. 1870 roku. Przy dworze jest zaniedbany park ( Park:nr rej.: 854/WŁ z 18.09.1981 ) z XIX wieku o powierzchni 7,5 ha dwie fontanny, oraz staw z wyspą . Na drugim końcu parku stoją ruiny murowanej wieży widokowej z około 1890 roku. Została ona wzniesiona jako romantyczny zameczek. Zachowały się zewnętrzne mury części parterowej i kwadratowa wieża, nakryta daszkiem namiotowym (aktualnie niedostępna) Okna, portale i naroża akcentowane są nietynkowaną cegłą klinkierową. Strome zbocze parku opadające do drogi wzmocnione jest murami oporowymi z łupka tworząc tym samym kilka równoległych tarasów biegnących wzdłuż zbocza a równolegle do szosy z Bielawy do Stoszowic, która stanowi oś komunikacyjną. Z tarasów rozpościerał się niegdyś widok na okoliczne pola i Góry Sowie. Obecne tarasy są mocno zarośnięte przez drzewa krzewy, wręcz niedostępne. Opracowane na podstawie Słownika geografii turystycznej Sudetów (21) Wzgórza Niemczańsko Strzelińskie, Przedgórze Paczkowskie p.r. Marka Staffy 2008 rok
Pokaż więcej
Pokaż mniej