Z ok. 1305 roku pochodzi pierwsza wzmianka historyczna, w której wymieniony został (plebanus in Czirnina). Dokument z roku 1335 wymienia „ecclesia de Czernina”. W roku 1399 został po raz pierwszy wymieniony z imienia proboszcz w Czerninie – „Gerhardus plebanus”. Można przypuszczać, że Jan z Czerniny był fundatorem kościoła w Czerninie. Z 1480 roku pochodził kielich wykonany przez Mikołaja Waltendorff. W 1496 roku papież Aleksander I nadał kościołowi p.w. Św. Wawrzyńca w Czerninie przywilej odpustowy. W 1582 roku Baltazar II (Młodszy) von Stosch powiększył kościół czerniński. W roku 1585 Baltazar Młodszy von Stosch, zmarły w 1600 roku, wybudował wieżę kościoła. Z inskrypcji epitafialnej nad głównym wejściem do kościoła, wynika że prace przy niej trwały jeszcze przez okres 15 lat. W 1619 roku synowie Baltazara II von Stosch – Casper I Baltazar III ufundowali organy do kościoła, wykonane przez Zachariasza Friedel. W okresie wojny trzydziestoletniej Czernina została spalona a kościół splądrowany. W roku 1640 żołnierze szwedzcy splądrowali kościół, rozbili cynowe i miedziane trumny w grobowcach które pocięli, a zwłoki wrzucili do jednego grobu. Jednocześnie z dachu wieży ściągnęli miedzianą blachę i zniszczyli organy. W grudniu 1653 roku kościół został zamknięty wraz z małym kościółkiem cmentarnym (prawdopodobnie za miastem). 28 stycznia 1654 roku, kościół przywrócono katolikom. W 1670 roku wizytator stwierdził, że kościół z wieżą jest murowany, pokryty dachówką, we wnętrzu, w prezbiterium jest sklepienie a w nawie strop z desek. Z wyposażenia wnętrza wymienił kamienną chrzcielnicę, 3 ołtarze, z których dwa zniszczone, trzy dzwony i mały przy ołtarzu oraz dwie chorągwie. W 1679 roku poprzedni opis wizytator rozszerzył o wiadomości, że deskowy strop jest polichromowy, wymienił zakrystię sklepioną, trzy ołtarze o kamiennych mensach. Na ołtarzu głównym znajduje się krucyfiks, na chórze organy a w wieży 4 dzwony. Wizytator z okresu 1687-1688 roku pozostawił opis najobszerniejszy, zaczynający się od stwierdzenia, że kościół był pierwotnie katolicki. W roku 1686 kościół czerniński uzyskał na okres siedmiu lat odpust na św. Wawrzyńca, przyznany przez papieża Innocentego XI. Ołtarz główny zawiera wyobrażenie „Koronacji Bogurodzicy”, a po wyżej św. Wawrzyńca. W pobliżu głównego ołtarza znajduje się sakrarium oraz kamienne epitafia rodziny Stosch oraz kamienna chrzcielnica. Oprócz głównego ołtarza były dwa boczne – z Najświętszą Marią Panną z Dzieciątkiem i św. Wawrzyńcem oraz drugi z wyobrażeniem „Wniebowzięcia NMP”. Drugi z wymienionych, opisany nie tylko jako dawny. Nie były jednak znane fundacje ani dotacje tych ołtarzy. Drewniana ambona z rzeźbami czterech Ewangelistów i św. Jakuba Starszego miała polichromowany baldachim i drzwi z zasuwką. Zakrystia miała dobre sklepienie, podłużne okno, ceglaną posadzkę, drewniane drzwi obite żelazem. W jej wnętrzu, na drewnianej mensie stał ołtarz poświęcony św. Annie. W ścianie była wnęka zamykana, w której przechowywano święte oleje, kielichy. Brak było konfesjonału. Przy bocznym wejściu, których były trzy, znajdowała się krypta. Przylegająca do kościoła wieża murowana, kwadratowa była stara i miała u góry obejście. Wieża pokryta była drewnem i blachą miedzianą, a w jej wnętrzu wisiały cztery dzwony. Zegar na wieży wybijał godziny i kwadranse. W roku 1693 wizytator J. L. Huber stwierdził, że kościół wymaga naprawy okien oraz wymiany pokrycia dachowego. W najbliższym czasie przewidziana była także naprawa stropu. W zakrystii znajdował się „altariolum” poświęcony NM Pannie z Dzieciątkiem, ufundowany przez obywateli Wąsosza. We wnętrzu kościoła nadal stały trzy ołtarze. W roku 1705, kiedy plebanem był Jan Franciszek Dundi, pochodzący z Węgier, prowadzony był remont kościoła. Z opisu wizytatora w 1716 roku wynika, że kościół czerniński jest po częściowym remoncie. Do wnętrza prowadzi tylko jedno wejście, a nie jak poprzednio trzy. Obok muru cmentarnego stał Dom kościelnego. W pobliżu cmentarza była także szkoła z mieszkaniem nauczyciela. Organista i „cantor” mieszkali prawdopodobnie oddzielnie. We wnętrzu kościoła wizytator nie odnotował żadnych zmian poza nowym konfesjonałem. W 1722 roku wizytator wymienia tylko jeden ołtarz poświęcony NM Pannie, wokół którego znajdują się dawne epitafia. Twierdzi także, że kościół wymaga naprawy, szczególnie pokrycia dachu. Plebanem był nadal Jan Franciszek Dundi. Zmiany hełmu barokowego na wieży kościelnej dokonano w 1771 roku, ponieważ groziła zawaleniem. W 1812 roku wizytator stwierdza, że kościół jest w zupełnie dobrym stanie, ale trwa bieżąca naprawa, która musi uwzględnić sklepienie zakrystii. Dwa lata później, kiedy plebanem był Antoni Pohl, wizytator nadal stwierdził zły stan sklepienia w zakrystii i potrzebę otynkowania wnętrza. Ogólny stan budowli określił jednak jako zupełnie dobry. W latach 1911-1912, podczas remontu kościoła, odkryto na ścianie malowidło. Przyznano pieniądze na konserwację polichromii. Remont kościoła na przełomie 1933 i 1934 roku obejmował likwidację „rysy” na wschodniej ścianie prezbiterium, otynkowanie opaskowego fryzu na elewacjach, otynkowanie ościeży okiennych oraz częściową wymianę pokrycia dachowego. Przewidziane były dalsze prace we wnętrzu przy organach i epitafiach. W 1945 roku administrowanie parafią rzymsko-katolicką p.w. św. Wawrzyńca przyjął ks. Alojzy Schmidt. Za jego czasów rozpoczęto remont kościoła, kontynuowany od 1957 roku przez ks. Leona Dracena. W roku 1956 wybielono kościół, przerobiono chór, usunięto kasetony. W roku 1957 w kościele czernińskim założono lastrykową posadzkę, podniesiono prezbiterium, odnowiono zabytkowy ołtarz główny. W roku 1960 przeprowadzono remont dachu. W lipcu 1967 roku, za czasów ks. Bernarda Wacholtza, który administrował parafią w okresie 1963-1969 r., powstało malowidło na ścianie tęczowej od strony nawy, przedstawiające „Wielką Koronację przed Millenium Chrztu Św.”, wykonane przez malarza Jana Molgę z Warszawy. W latach 1992-2005 za czasów administracji ks. proboszcza Czesława Krochmala kościół parafialny przechodzi wiele remontów (malowanie kościoła, nowe oświetlenie i nagłośnienie, wymiana dachu i nowa elewacja zewnętrzna). Za: http://zsczernina.pcdn.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=31&Itemid=35