Stefan Arczyński, fotograf i podróżnik, którego we Wrocławiu znają chyba wszyscy, nie bez przesady można powiedzieć, że jest żywą legendą tego miasta. W Polsce znany jest z fotografii na okładki czasopism, ilustracji książkowych i popularnych widokówek.
Stefan Arczyński urodził się w 1916 roku w rodzinie polskich emigrantów w Essen. Swoją przygodę z fotografowaniem rozpoczął na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. Po wybuchu wojny wcielony do Luftwaffe i skierowany do Francji, a później na front wschodni. Ranny pod Stalingradem trafił do sowieckiego lazaretu i do niewoli. Jako członek Związku Polaków w Niemczech został zwolniony w 1946 i przekazany Polsce. Osiedlił się w Kamiennej Górze na Dolnym Śląsku, gdzie prowadził zakład fotograficzny. W roku 1950 przeprowadził się do Wrocławia. Przez ponad 70 lat pracy twórczej nie rozstawał się z aparatem. Fotografował rozerwany wojną Wrocław, widoki Śląska, Pomorza i Tatr, portrety oraz dokumentował swoje liczne podróże. Był ukochanym fotografem twórcy Wrocławskiego Teatru Pantomimy, Henryka Tomaszewskiego.
Stefan Arczyński reprezentuje niemiecką szkołę fotografii, która w latach dwudziestych naszego stulecia osiągnęła najwyższy światowy poziom. Stykając się przez kilkadziesiąt lat swojej pracy z nowymi trendami w fotografii artystycznej nie ulegał tym wpływom. Jego prace wyróżnia perfekcyjny warsztat, wrażliwość na rolę światła w budowaniu kadru i dążenie do uchwycenia ulotnego piękna rejestrowanej chwili.
Wystawa „Ulice Świata” łączy w sobie dwie największe pasje Stefana Arczyńskiego: fotografowanie i podróżowanie. Jego aparat przez lata niestrudzenie rejestrował kolejne, coraz odleglejsze zakątki świata. W dobie nieograniczonych możliwości technicznych i logistycznych mamy okazję poczuć klimat odległych miast i zobaczyć ich oblicze sprzed lat. Stefan Arczyński z pasją odkrywcy utrwalił wygląd i życie ulic w miastach niemal wszystkich kontynentów, świadomy tego, że to przecież one ze swoimi mieszkańcami, sklepami i zabytkami, ze swoim gwarem i zapachami tworzą charakterystyczny dla danego miejsca klimat. Widać to na najstarszym zdjęciu wystawy z 1935 roku. Jak niezwykły jest na niej Londyn, wydaje się, że uchwycone jest w nim wszystko, co dla tego miasta typowe: specyficzna architektura, dwupiętrowy autobus i przesłaniający wszystko deszcz. A San Francisco: wielka, tętniąca życiem metropolia zarejestrowana okiem fotografa w 1960 roku. Są też ulice zupełnie inne: w małych greckich miasteczkach, w biednych dzielnicach chińskich aglomeracji, czy te handlowe, odchodzące od arabskich targów. Fotografie są tak różne jak ulice, które ukazują. Wyjątkowe, indywidualne spojrzenie Stefana Arczyńskiego sprawia, że widzimy miasta oczyma ich mieszkańców, momentami zapominając o turystycznych walorach przedstawianych miejsc. Słynne zabytki schodzą na dalsze plany dając pierwszeństwo podążającym do pracy ludziom, przejeżdżającym samochodom i bawiącym się dzieciom.
Ta wystawa to popis warsztatowych umiejętności Stefana Arczyńskiego, ale też świadectwo jego niezwykłej wrażliwości artystycznej.
