Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Klasztor Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame (dawny), ul. Warszawska, Głubczyce
Hellrid: Oba budynki znajdowały się na ulicy Warszawskiej (Botenstrasse), stały na przeciwko siebie, co jest widoczne tutaj: , jedynie nowy klasztor przetrwał - obecnie jest tam szkoła muzyczna. Tworze obiekty.
Port rybacki, ul. Bosmańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)
Pensjonat (dawny), Krynica Morska
Lekok: Czyli ulica Portowa?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Inspektorat w Głubczycach, ul. Bolesława Chrobrego, Głubczyce
Hellrid: Budynek istnieje, obecnie znajduje się w nim ZUS, jest nawet już obiekt:
Hotel (dawny), ul. Gdańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Iras (Legzol)
Hellrid
Hellrid
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Alistair
Alistair
MacGyver_74
Sendu
Parsley
Sendu
Rob G.
Rob G.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Historia Lubska
Autor: tinn°, Data dodania: 2008-10-21 20:51:00, Aktualizacja: 2008-10-21 20:51:00, Odsłon: 3787

Urzędowa nazwa niemiecka ustaliła się na Sommerfeld, jednak najstarszą prawdopodobnie nazwą grodu nad Lubszą jest Żemrje.
Historia Lubska
Urzędowa nazwa niemiecka ustaliła się na Sommerfeld, jednak najstarszą prawdopodobnie nazwą grodu nad Lubszą jest Żemrje. Inne nazwy to Zemsz lub Zemno.
Wcześniejsze urzędowe nazwy niemieckie były do tego etymologicznie zbliżone i tak z roku 1253 pochodzi wzmianka o Zommerfeld, z 1294 roku o Summirveld, z 1321 roku o Somervelde, z 1357 roku Sumerfelt oraz z 1370 roku Somirvelt.
Znaleziska świadczą, że obszar, na którym znajduje się miasto, był zamieszkały już przed naszą erą.

W 1877 roku został znaleziony w Lubsku skarb z okresu halsztackiego, pochodzący z lat 750 – 400 p.n.e. MŁ‘ller pisze we wstępie do swej kroniki, że było ono głównie zamieszkałe przez pogan posługujących się pewnym językiem słowiańskim, który współcześnie autorowi używany był na przedmieściach miejscowości SchŁ‘nfeld i Hinkowo.
Znaleziono również urny z prochami spalonych ciał.

Wczesnośredniowieczne osadnictwo w rejonie Lubska rozwijało się w obrębie drobnej grupy plemiennej dolnołużyckiej, notowanej w źródłach pod nazwą Nice.

Lubsko należało do Śląska w stosunkowo krótkich okresach, np. w czasie walk Bolesława Chrobrego z Niemcami, czy w okresie panowania na terenie Dolnych Łużyc Henryka Brodatego.

Genezę Lubska upatrywać należy w powstaniu lokalnego punktu wymiany typu targowego, który rozwijał się w miejscu dzisiejszego zamku, położonego na krawędzi wzgórza miejskiego.


Drugim etapem w rozwoju Lubska było otrzymanie praw zachodnioeuropejskich i wytworzenie się miasta jako odrębnej jednostki.
Margrabia Miśni Henryk Dostojny wystawił w 1283 roku przywilej, gdzie uregulował sprawy ekonomiczne i prawne Lubska.
Proces tworzenia miasta na bazie prawa magdeburskiego zakończył się w roku 1283.



Gospodarka miejska w okresie średniowiecza oparta była głównie na produkcji rzemieślniczej.
Szczególnie podkreślić należy wyrób sukna i płótna, a także szewstwo, garncarstwo oraz piwowarstwo.
W samym mieście rolnictwo odgrywało małą rolę.


Dzieje polityczne miasta wiążą się kolejno z władzą margrabiego Miśni i przejściowo Bolka Świdnickiego (1364 – 1368), a następnie z rządami cesarza i królów czeskich z rodu Luksemburgów, ostatecznie z dziejami Brandenburgii, a w konsekwencji z władzą Niemiec trwającą do końca II wojny światowej.


Samo miasto znajdowało się od roku 1411 do roku 1808 w rękach właścicieli prywatnych.
Mieszkańcami Lubska i okolic byli głównie Łużyczanie.
Przetrwali oni do XVIII wieku, a następnie zamieszkiwali jeszcze okoliczne wsie.


Działania wojenne w 1945 roku szczęśliwie ominęły miasto.
Zniszczeniu uległy jedynie nieliczne zabudowania, zachował się więc jego historyczny układ.

/ / /