Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Panoramy Szprotawy, Szprotawa
Popski: Na aukcji obieg 1929 r. Skorygowano górne datowania całej serii.
Klasztor Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame (dawny), ul. Warszawska, Głubczyce
Hellrid: Oba budynki znajdowały się na ulicy Warszawskiej (Botenstrasse), stały na przeciwko siebie, co jest widoczne tutaj: , jedynie nowy klasztor przetrwał - obecnie jest tam szkoła muzyczna. Tworze obiekty.
Port rybacki, ul. Bosmańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)
Pensjonat (dawny), Krynica Morska
Lekok: Czyli ulica Portowa?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Inspektorat w Głubczycach, ul. Bolesława Chrobrego, Głubczyce
Hellrid: Budynek istnieje, obecnie znajduje się w nim ZUS, jest nawet już obiekt:
Hotel (dawny), ul. Gdańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

mietok
Iras (Legzol)
Hellrid
Hellrid
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Alistair
Alistair
MacGyver_74
Sendu
Parsley
Sendu
Rob G.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Pałac w Szczepowie
Autor: oliwk@°, Data dodania: 2008-08-13 18:13:06, Aktualizacja: 2008-08-13 18:13:06, Odsłon: 2142

W miejscu, gdzie obecnie znajduje się pałac szczepowski, najpierw prawdopodobnie istniała średniowieczna siedziba jego dawnych właścicieli...
Rezydujący przez wieki właściciele Szczepowa pozostawili po sobie zespół dworski, na który składają się: pałac (pierwotnie dwór obronny otoczony fosą z XVII w.; w XVIII w. przekształcony w pałac barokowy, modernizowany w XIX w.), oficyny dworskie (XVIII i XIX w), kaplica grobowa von Schlabrendorfów, park (koniec XVIII - połowa XIX w) zaliczany do najciekawszych na tych terenach, w którym występują cenne, tropikalne okazy (np. jodła mikko, cypryśniki, kłęk kanadyjski, orzech czarny i wiele innych).



W miejscu, gdzie obecnie znajduje się pałac szczepowski, najpierw prawdopodobnie istniała średniowieczna siedziba jego dawnych właścicieli. Później w tym miejscu stał dwór i właśnie na jego planie (prostokąta), jak stwierdzono na podstawie badań architektonicznych, wzniesiono w II połowie XVII wieku nowożytny pałac (dla rodziny Stoesselów). Był on, podobnie jak większość tego typu budowli w owym czasie, otoczony fosą. Z tego założenia zachował się kształt i wysokość korpusu.
W latach trzydziestych XVIII wieku pałac został przebudowany w stylu barokowym. Główne prace związane były z wymianą dachu i wnętrz. Do dziś widoczne są częściowo zachowane barokowe sklepienia kolebkowe z lunetami.
Kolejna modernizacja nastąpiła w trzeciej ćwierci XIX wieku. Pozostawiono wówczas barokowy wystrój fasady, zmieniono dach, wystrój wnętrz i przebudowano piwnice. Wszystkie te zabiegi miały na celu unowocześnienie pałacu, nadanie mu, zgodnie z ówczesną modą, wyglądu francuskiego zameczku.
Po II wojnie światowej w 1965 r. pałac został wyremontowany z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowo -wypoczynkowy. W chwili obecnej pałac jest własnością prywatną. Przy pałacu znajdują się oficyny dworskie. Pochodzą one z XVIII w. i dotrwały do dzisiejszych czasów w pierwotnej postaci. Składają się z trzech części: oficyny wschodniej, zachodniej i łączącego je budynku z bramą wjazdową. Oprócz bramy w oficynach mieściła się kaplica, stajnia, wozownia, mieszkania służby itp.
Na zapleczu pałacu znajduje się park. Początki jego założenia sięgają XVIII w. i zaliczany jest on do najciekawszych na tych terenach. Rośnie w nim wiele cennych okazów drzew.
W pobliżu pałacu na niewielkim wzniesieniu wybudowano w latach dziewięćdziesiątych XVIII w. dla rodziny von Schlabrendorf - mauzoleum. Reprezentuje ono styl klasycystyczny. W chwili obecnej jest odbudowywane z przeznaczeniem na kaplicę cmentarną.
W niezwykle ciekawych okolicznościach trafił do rąk archeologów sztylet pradziejowy wykonany z brązu. W 1932 r. jeden z rolników ze Szczepowa znalazł na swoim polu przedmiot. Po mechanicznym oczyszczeniu, znalezisko to wykorzystywał jako narzędzie do smarowania wozu. Z niewiadomych przyczyn po pewnym czasie wyrzucił go do gnojownika i wraz z nawozem ponownie znalazło się w polu. Już w następnym roku zbieg okoliczności sprawił, że przedmiot ten ponownie został znaleziony, trafiając już w odpowiednie ręce.
Jak się niebawem okazało, tym brązowym przedmiotem był sztylet z I epoki brązu (1900 - 1450 r.p.n.e.). Sztylet częściowo uszkodzony i pozbawiony szlachetnej patyny (nieumiejętne oczyszczenie przez pierwszego znalazcę) o całkowitej długości 31,2 cm składał się z dwóch osobnych części - ostrza i rękojeści, połączonych dwoma zewnętrznymi nitami. Ostrze zostało wykute i wzmocnione płaskim żeberkiem. Rękojeść z kolistym wycięciem zakończona była owalną, płaską płytką.
Przez archeologów sztylet ten został zaszeregowany do tzw. typu saskiego i ma dość liczne analogie z terenu Niemiec (Saksonii). Opisany zabytek związany był z kulturą unietycką, która to kultura rozwinęła się przede wszystkim na terenie Czech, Moraw i południowo-zachodniej Słowacji ekspandując następnie na tereny wschodnich Niemiec i Polski. Na obszarze Polski zajmowała Śląsk Dolny i Środkowy oraz Wielkopolskę zapoczątkowując epokę brązu.
Kultura unietycka na naszych ziemiach znana jest przede wszystkim ze stanowisk grobowych i skarbów. Znikoma znajomość osad wydaje się być spowodowana tylko stanem badań. Poważną rolę tej kultury we wczesnej epoce brązu wyznaczała obecność dużych ośrodków metalurgicznych w Czechach, Saksonii i Turyngii. Tam głównie wytwarzano broń, narzędzia i ozdoby, które rozprzestrzeniły się bardzo szeroko w północnej części Środkowej Europy, także przekraczając granice samej kultury unietyckiej.

/ / / 4a /