Pałac w Szczepowie
Autor:
oliwk@°,
Data dodania: 2008-08-13 18:13:06,
Aktualizacja: 2008-08-13 18:13:06,
Odsłon: 2142
|
|
W miejscu, gdzie obecnie znajduje się pałac szczepowski, najpierw prawdopodobnie istniała średniowieczna siedziba jego dawnych właścicieli...
|
Rezydujący przez wieki właściciele Szczepowa pozostawili po sobie zespół dworski, na który składają się: pałac (pierwotnie dwór obronny otoczony fosą z XVII w.; w XVIII w. przekształcony w pałac barokowy, modernizowany w XIX w.), oficyny dworskie (XVIII i XIX w), kaplica grobowa von Schlabrendorfów, park (koniec XVIII - połowa XIX w) zaliczany do najciekawszych na tych terenach, w którym występują cenne, tropikalne okazy (np. jodła mikko, cypryśniki, kłęk kanadyjski, orzech czarny i wiele innych).
W miejscu, gdzie obecnie znajduje się pałac szczepowski, najpierw prawdopodobnie istniała średniowieczna siedziba jego dawnych właścicieli. Później w tym miejscu stał dwór i właśnie na jego planie (prostokąta), jak stwierdzono na podstawie badań architektonicznych, wzniesiono w II połowie XVII wieku nowożytny pałac (dla rodziny Stoesselów). Był on, podobnie jak większość tego typu budowli w owym czasie, otoczony fosą. Z tego założenia zachował się kształt i wysokość korpusu.
W latach trzydziestych XVIII wieku pałac został przebudowany w stylu barokowym. Główne prace związane były z wymianą dachu i wnętrz. Do dziś widoczne są częściowo zachowane barokowe sklepienia kolebkowe z lunetami.
Kolejna modernizacja nastąpiła w trzeciej ćwierci XIX wieku. Pozostawiono wówczas barokowy wystrój fasady, zmieniono dach, wystrój wnętrz i przebudowano piwnice. Wszystkie te zabiegi miały na celu unowocześnienie pałacu, nadanie mu, zgodnie z ówczesną modą, wyglądu francuskiego zameczku.
Po II wojnie światowej w 1965 r. pałac został wyremontowany z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowo -wypoczynkowy. W chwili obecnej pałac jest własnością prywatną. Przy pałacu znajdują się oficyny dworskie. Pochodzą one z XVIII w. i dotrwały do dzisiejszych czasów w pierwotnej postaci. Składają się z trzech części: oficyny wschodniej, zachodniej i łączącego je budynku z bramą wjazdową. Oprócz bramy w oficynach mieściła się kaplica, stajnia, wozownia, mieszkania służby itp.
Na zapleczu pałacu znajduje się park. Początki jego założenia sięgają XVIII w. i zaliczany jest on do najciekawszych na tych terenach. Rośnie w nim wiele cennych okazów drzew.
W pobliżu pałacu na niewielkim wzniesieniu wybudowano w latach dziewięćdziesiątych XVIII w. dla rodziny von Schlabrendorf - mauzoleum. Reprezentuje ono styl klasycystyczny. W chwili obecnej jest odbudowywane z przeznaczeniem na kaplicę cmentarną.
W niezwykle ciekawych okolicznościach trafił do rąk archeologów sztylet pradziejowy wykonany z brązu. W 1932 r. jeden z rolników ze Szczepowa znalazł na swoim polu przedmiot. Po mechanicznym oczyszczeniu, znalezisko to wykorzystywał jako narzędzie do smarowania wozu. Z niewiadomych przyczyn po pewnym czasie wyrzucił go do gnojownika i wraz z nawozem ponownie znalazło się w polu. Już w następnym roku zbieg okoliczności sprawił, że przedmiot ten ponownie został znaleziony, trafiając już w odpowiednie ręce.
Jak się niebawem okazało, tym brązowym przedmiotem był sztylet z I epoki brązu (1900 - 1450 r.p.n.e.). Sztylet częściowo uszkodzony i pozbawiony szlachetnej patyny (nieumiejętne oczyszczenie przez pierwszego znalazcę) o całkowitej długości 31,2 cm składał się z dwóch osobnych części - ostrza i rękojeści, połączonych dwoma zewnętrznymi nitami. Ostrze zostało wykute i wzmocnione płaskim żeberkiem. Rękojeść z kolistym wycięciem zakończona była owalną, płaską płytką.
Przez archeologów sztylet ten został zaszeregowany do tzw. typu saskiego i ma dość liczne analogie z terenu Niemiec (Saksonii). Opisany zabytek związany był z kulturą unietycką, która to kultura rozwinęła się przede wszystkim na terenie Czech, Moraw i południowo-zachodniej Słowacji ekspandując następnie na tereny wschodnich Niemiec i Polski. Na obszarze Polski zajmowała Śląsk Dolny i Środkowy oraz Wielkopolskę zapoczątkowując epokę brązu.
Kultura unietycka na naszych ziemiach znana jest przede wszystkim ze stanowisk grobowych i skarbów. Znikoma znajomość osad wydaje się być spowodowana tylko stanem badań. Poważną rolę tej kultury we wczesnej epoce brązu wyznaczała obecność dużych ośrodków metalurgicznych w Czechach, Saksonii i Turyngii. Tam głównie wytwarzano broń, narzędzia i ozdoby, które rozprzestrzeniły się bardzo szeroko w północnej części Środkowej Europy, także przekraczając granice samej kultury unietyckiej.
|