Kościół "kolejowy" w Węglińcu
Autor:
dexter°,
Data dodania: 2008-02-22 22:43:43,
Aktualizacja: 2008-02-22 22:43:43,
Odsłon: 2305
|
|
Historia oraz opis kościoła
|
Dawny kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki p.w. NMP Królowej Polski usytuowano w północno- zachodniej części Węglińca, w pobliżu linii kolejowej. Wraz ze wzrastającą liczbą mieszkańców zatrudnionych głównie na kolei i w kopalni, narastało zapotrzebowanie na obiekt praktyk religijnych. Początkowo mieszkańcy uczęszÂczali na nabożeństwa do Starego Węglińca. Kilkanaście lat po utworzeniu linii kolejowej władze spółki urządziły na terenie dworca kaplicę. Od 1867 r. zaczęto wprowadzać w życie ideę budowy kościoła ewangelickiego, który oddano do użycia w 1878 r. W 1934 r. do świątyni dostawiono wieżę.
Jest to świątynia o jednonawowej dyspozycji przestrzennej z wyodrębnionym, wielobocznym prezbiterium oraz z dostawioną od południowego-wschodu wieżą, w której przyziemiu mieści się zakrystia. Wejście główne, umieszczone w płytkim portyku zwieńÂczonym trójkątnym szczytem, zaakcentowano sygnaturką.Charakteryzuje się bryłą ukształtowaną na zasadzie addycji, krytą w części korÂpusu dachem dwuspadowym, nad prezbiterium wielopołaciowym. Dominantę stanowi założona na rzucie kwadratu wieża zwieńczona dachem namiotowym. Obiekt posadowiony na wysokim cokole, posiada jednorodne pod względem formy i detaÂlu elewacje, licowane cegłą ceramiczną, z detalem architektonicznym wykonanym w tym samym materiale. Artykulację elewacji wyznaczają zamknięte łukiem pełnym otwory okienne z ceglanymi maswerkami. Naroża ujmują wąskie lizeny, zakończone na szczycie sterczynami z motywem krzyża. Całość wieńczy gzyms koronujący wsparty na konsolkach z fryzem kostkowym przebiegającym poniżej.Dyspozycja wnętrza odzwierciedla układ i formę brył poszczególnych partii buÂdowli. Jednonawowy korpus o zwartej, jednorodnej strukturze przykryto stropem z proÂstymi fasetami. Nawę ujmuje jedna kondygnacja empor oraz szeroka, wyłamana w środÂkowej części empora organowa wsparta na drewnianych filarach. Prezbiterium otwarto do nawy łukiem tęczowym.Stylistycznie kościół posiada cechy zarówno neogotyckie (wyeksponowanie ceglaÂnego wątku stylizowanych przypór narożnych i maswerków), jak i neoromańskie (półkoÂliście zamknięte otwory, fryz kostkowy). Wieża prezentująca nowoczesne, modernistyczÂne formy jednocześnie doskonale komponuje się z XIX wiecznym korpusem świątyni.Cechy świadczące o wartościach artystycznych kościoła to przede wszystkim uzyÂskanie efektu dzieła spójnego i stylistycznie jednorodnego przy jednoczesnej oszczędnoÂści detalu architektonicznego.Kościół wyróżnia się w krajobrazie miejscowości zarówno charakterystyczną bryÂłą, jak i zachowanymi, oryginalnymi elementami wystroju architektonicznego. Odzwierciedla określony etap rozwoju architektury sakralnej i tradycji regionu, zatem jest materialnym świadectwem przeszłości i istotnym elementem lokalnej tożsamości kulturowej.Kościół wpisany do rejestru zabytków (decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków).
|