Kamienica została wzniesiona na planie prostokąta jako budynek dwutraktowy z przejazdem bramnym umieszczonym osiowo. Wschodnią część działki zajmowała oficyna przylegająca bezpośrednio do dzisiejszego budynku Drukarni Tumskiej (Katedralna 3). Do dziś zachował się fragment parteru frontowej elewacji budynku, wykonany w technologii tradycyjnej murowanej oraz fragmenty XIX- wiecznego muru przebiegającego wzdłuż ul.Katedralnej i muru oporowego. Zachowała się również część kamiennego portalu kamienicy, obecnie zamurowanego. Otwory okienne w parterze zostały wtórnie zamurowane, a detale okien nie przetrwały. W przyziemiu znajdowały się po trzy pomieszczenia mieszkalne w obu traktach oraz jeden pokój z zachodniej części, rozplanowany na całą szerokość budynku. Kuchnia zlokalizowana była w bezpośrednim sąsiedztwie sieni, w trakcie południowym. Sień znajdowała się we wschodniej części przedniego traktu i była dostępna bezpośrednio z przejazdu bramnego. Na wyższe kondygnacje prowadziły schody zabiegowe. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić , że dwutraktowy układ parteru pokrywał się z założeniem na piętrze.
Elewacje budynku tynkowane na gładko, płasko artykułowane, posadowione na niewysokim cokole. Gzyms wieńczący elewację frontową o formie klasycznej; z simą, kapinosem i ćwierćwałkiem. Pomiędzy oknami kondygnacji przyziemia i pierwszego piętra umieszczono prostokątne pola zakończone u dołu symetrycznie potrójnymi łezkami.
Portal główny piaskowcowy, przekryty łukiem koszowym opartym na dwóch filarach o przekroju prostokątnym, z głowicami nawiązującymi do kapiteli kolumny toskańskiej. Zwornik łuku portalu w formie klina. Całość ujęta w prostokąt, zwieńczona klasycznym gzymsem, w pachach łuku nieznacznie wgłębione płyciny bez ozdób.
Otwory okienne pomieszczeń przyziemia oraz pierwszej kondygnacji ujęte były w kamienne obramienia (najprawdopodobniej piaskowcowe). Według źródeł fotograficznych z pocz. XXw. obiekt posiadał okna o konstrukcji skrzynkowej, dwudzielne, otwierane do wewnątrz, pokryte dekoracją snycerską. Budynek przekryty został dwuspadowym dachem pokrytym dachówką ceramiczną typu „mnich-mniszka”. Kalenica dachu pokryta gąsiorami. W połaci dachowej od strony ul. Katedralnej zaprojektowano trzy symetrycznie umieszczone okna dachowe w kształcie „wolich oczu”. Od strony Odry poddasze obiektu doświetlały cztery lukarny. Okna elewacji frontowej otoczono odciśniętymi w tynku płycinami o głębokości 2cm w stosunku od lica ściany (widocznymi do dziś w pozostałościach parteru). Całą zachodnią ścianę szczytową pokrywał płaski rysunek kwater również odciśnięty w grubości tynku, powielający formy płycinowe na elewacji frontowej.
Po bombardowaniach w maju 1945 roku budynek został w dużym stopniu zniszczony. W pierwszych latach po wojnie prawie całkowicie rozebrany a za pozostawioną oryginalną częścią elewacji frontowej powstały prowizoryczne magazyny. Obecnie pozostałość budynku obejmuje jednie parter elewacji frontowej. Zamurowano okna pomieszczeń parteru pozostawiając jednak rysunek płycin. W pierwszej kwaterze od strony wschodniej przebito wejście na posesję wprowadzając następnie metalowe drzwi. Nie ma pewności co do pochodzenia obecnie istniejącego budynku magazynowego przylegającego do posesji Katedralna 3, ale najprawdopodobniej może być to fragment dawnej oficyny (świadczą o tym odsłonięte strzępia muru, choć równie dobrze obiekt mógł być wzniesiony po wojnie, ale z użyciem cegły rozbiórkowej). Na podwórku zauważyć można stopy fundamentowe pozostałe po wybudowanej po wojnie prowizorycznej szklarni. Teren podwórka niezagospodarowany, porośnięty nieuporządkowaną zielenią. Od strony posesji Katedralna 3 teren nie oddzielony ogrodzeniem; możliwy jest swobodny dostęp. Mur oporowy od strony Odry w stanie dobrym, ażurowy murek wieńczący mur oporowy i oddzielający podwórko od rzeki w dużym stopniu zniszczony.

______________________________________________________________________________________
autor: mgr inż. arch. Emilia Małys