Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Klasztor Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame (dawny), ul. Warszawska, Głubczyce
Hellrid: Oba budynki znajdowały się na ulicy Warszawskiej (Botenstrasse), stały na przeciwko siebie, co jest widoczne tutaj: , jedynie nowy klasztor przetrwał - obecnie jest tam szkoła muzyczna. Tworze obiekty.
Port rybacki, ul. Bosmańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)
Pensjonat (dawny), Krynica Morska
Lekok: Czyli ulica Portowa?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Inspektorat w Głubczycach, ul. Bolesława Chrobrego, Głubczyce
Hellrid: Budynek istnieje, obecnie znajduje się w nim ZUS, jest nawet już obiekt:
Hotel (dawny), ul. Gdańska, Krynica Morska
Lekok: Dzięki:)

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Iras (Legzol)
Hellrid
Hellrid
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Iras (Legzol)
Alistair
Alistair
Alistair
MacGyver_74
Sendu
Parsley
Sendu
Rob G.
Rob G.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Dwór w Warcie Bolesławieckiej
Autor: Thor°, Data dodania: 2006-04-23 21:25:27, Aktualizacja: 2006-04-23 21:25:27, Odsłon: 2474

Zawiła historia ...

Początki Warty Bolesławieckiej sięgają I poł. XIII w. Już w 1226 r. jako właściciela (dzierżawcę ?) wymienia się Konrada von Stiebitz, w 1306 r. Otto von Wartha, 30 lat później Lorenza von Stiebitz, w 1340 i 1346 r. Hansa von Wartha z rodziny von Zedlitz, potem także rodzinę von Glaubitz.

W 1426 r. Hans von Warthau sprzedał wieś Konradowi i Georgowi von Zedlitz.

Pierwszą siedzibą pańską w Warcie Bolesławieckiej był zamek wspominany w dokumentach z 1498 r. Stał on w pobliżu dzisiejszego dworu, w kierunku zachodnim, a jego ruiny były widoczne jeszcze w latach 30 – tych XIX w.
Według niektórych opinii zamek został wzniesiony w końcu XIV w., a jego właścicielami i dzierżawcami były wspomniane wyżej rodziny rycerskie.

Pierwotna rezydencja była zbudowana na planie czworoboku i posiadała dziedziniec o wymiarach około 15 x 20 m. Od północy i zachodu broniły go podwójna fosa i obwałowania pochodzące już z XVI w.
W 1498 r. ówczesny właściciel zamku Hans von Zedlitz sprzedał go wraz z całym folwarkiem Franzowi von Kittlitz.

W 1540 r. właścicielem był znowu Hans von Zedlitz (kolejny ?).
Wiadomo, że stary zamek był już w tym czasie zrujnowany, jako że Hans postanowił w pobliżu ruin zbudować nową siedzibę.

Zdjęcie nr 1



Wtedy to powstał renesansowy, dwuskrzydłowy dwór na planie prostokąta, z ryzalitem w południowej elewacji. Około 10 lat później Hans von Zedlitz odsprzedał swój majątek Hansowi von Glaubitz. Pod koniec XVI w. właścicielem dóbr był już Hans von Stiebitz. On również nie zagrzał długo miejsca w posiadłości i już w 1582 r. sprzedał ją Christophowi von Sommerfeld. Prawdopodobnie ta rodzina na przełomie XVI i XVII w powiększyła dwór o skrzydło północne, o czym świadczy data 1612 na sygnaturce.

Zdjęcie nr 2
Zdjęcie nr 3
Zdjęcie nr 4



Po śmierci kolejnego właściciela majątku z rodziny von Sommerfeld – Abrahama, wdowa po nim Barbara z domu von Reibnitz została jedyną dziedziczką. Ponownie wyszła za mąż za Otto barona von Hohberg auf Buchwald, który z kolei po śmierci żony stał się następnym dziedzicem.
W 1663 r. baron ożenił się po raz drugi, a jego wybranką została Sophie Hedwig von Schellendorf. Z tego małżeństwa narodziła się córka, Helena Sophia Magdalena, która w 1683 r. poślubiła wicekanclerza Królestwa Czech i starostę legnicko – głogowskiego Hansa Wolfganga Wenzela von Frankenberg.
Należy dodać, że w 1714 r. cesarz uhonorował Hansa tytułem hrabiego von Frankenberg barona von Schellendorf, ale cieszył się on nim niedługo, jako że zmarł w 1718 r.
Do potomków tej pary majątek należał do II poł. XIX w, kiedy to przeszedł na linię Ludwigsdorf. W międzyczasie, w II poł. XVIII w. przebudowane zostały wnętrza dworu. Powstały wówczas m.in. dwubiegowe schody oraz galeria.

27 listopada 1897 r. Johanna hrabina von Merveldt z domu von Frankenkenberg - Ludwigsdorf stała się kolejną właścicielką majątku na drodze dziedziczenia po matce.
Ona zapewne przeprowadziła kolejną renowację w 1899 r., kiedy to m.in. powiększono okna dużej sali na piętrze skrzydła południowego oraz na piętrze zachodniej elewacji.
Niestety, podczas prac usunięto wiele renesansowych detali architektonicznych.

W 1913 lub 1914 r. dwór przeszedł kolejny remont, kiedy to na stare sgraffita nałożono nowe, co widać w dzisiejszym, zrujnowanym stanie elewacji.

Do końca II wojny światowej właścicielami dóbr była rodzina hrabiów von Hacke.
Obecnie dwór znajduje się w zasobach AWRSP i od 1994 r. jest dzierżawiony przez osobę prywatną. Mieści prywatną firmę o profilu rolniczym. Mimo upływu kilkunastu lat prac remontowych nie podjęto.


źródła :
1. R. M. łuczyński - "Renesansowa rezydencja nad wodą”. Miesięcznik SUDETY, nr 12/33, grudzień 2003.
2. R.M. łuczyński – „Zamki i pałace Dolnego Śląska. Przedgórze Izerskie, Pogórze Kaczawskie, Nizina Śląska – część zachodnia”. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.



zdjęcia : ropucha, krecik, thor
opracowanie : thor / www.wroclaw.dolny.slask.pl



/ / / /
Tado | 2016-01-29 10:36:03
Ostatnim właścicielem był wnuk Klemensa, najmłodszy syn jedynej córki Eriki (Alexandrine Rosa Bertha Vally Huberta), Wilhelm Leo Hans Ernst Graf von Hacke, ożeniony był z Lydią Jelitto, mieszkał w Warcie z rodziną. W Warcie Bol. urodziły się jego dzieci: Astrid Erica - 14.10.1938r. i Haco Wilhelm - 8.01.1943 r. Po wojnie wyemigrowali do Stanów razem z matką. Jego ojciec Erich Franz Graf von Hacke, mąż Eriki zmarł w 1926 r.